Η σεζόν, η αθλητική μου σεζόν έφτασε στο τέλος της. Αν το κλείσιμο του Niata.Net για τον Αύγουστο είναι για τους υπόλοιπους συντάκτες του ένα αναγκαίο κακό αλλά και μια ανάσα μετά από έναν φορτωμένο χειμώνα, για ‘μένα είναι το σταμάτημα των αγώνων, οι μεταγραφές και η προετοιμασία για την επόμενη σεζόν. Είναι τα καλά συμβόλαια, η πλεύση ανάμεσα στους σκόπελους των μάνατζερ και το κυνήγι των διαρκείας που θα μου εξασφαλίσουν ένα βέβαιο κοινό για τη νέα αγωνιστική περίοδο.
Ξεκίνησα στο Niata.Net απρόσμενα στις 8 Δεκέμβρη. Ξεκίνησα άγνωστος ανάμεσα σε αθλητικά άσχετους (χαμόγελο). Εξαιρώντας τον Στέλιο, το ποδόσφαιρο ήταν για την παρέα του site μια αιτία άμεσης εμφάνισης εξανθημάτων. 31 κείμενα και περίπου 40.000 λέξεις αργότερα κάποιοι απ’ αυτούς, κάθε Τετάρτη αφιερώνουν ένα πεντάλεπτο διαβάζοντας κάτι που τότε θα τους φαινόταν αδιανόητο.
Ακόμη κι αν διαφωνούν, ακόμη κι αν συνεχίζουν να μισούν οτιδήποτε παίζεται με μπάλα πάνω σε γκαζόν, προσπαθούν να δουν μέσα απ’ την οπτική μου τι είναι όμορφο για ορισμένους (πολλούς είναι η αλήθεια) πάνω στη Γη. Τι είναι αυτό που κάνει την αδρεναλίνη τους να παντρεύεται την αισθητική και ποιος κάθε φορά κάνει την κουμπαριά. Έγραφα τότε, στο πρώτο κείμενο: «Ξεκάθαρο: το απρόσμενο οφείλει με λέξεις και κείμενα να πείσει για την παρουσία του, να δώσει εικόνα οικείου στην ύπαρξή του.» Νομίζω ότι τα κατάφερα. Έτσι Σάββα;
Όποιος ξέρει μόνο από ποδόσφαιρο, μάλλον δεν ξέρει καθόλου από ποδόσφαιρο!. Το είπε ο τιτανοτεράστιος Ζοζέ Μουρίνιο
Ανάλογα συνέβη και με τους αναγνώστες του Niata. Απ’ το αρχικό πέρασμα και τη ματιά σε μια ακόμη αθλητική στήλη, κατέληξε στη βόλτα σε λημέρια πότε οικεία και πότε παντελώς άγνωστα και σίγουρα όχι μόνο αθλητικά. Τα κείμενα συναγωνίστηκαν τους Simpsons φέρνοντας ως guest stars τον παππού μου, την αντιστροφή των πόλων, τον Γκάντι με το Ρόκυ, τον Καβάφη και τον Αναξίμανδρο, τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών με τον Άραγκορν κι ένα σωρό άλλους…
Ελπίζοντας όλο αυτό να ήταν ένα καλό trailer για ό,τι θα ακολουθήσει την επόμενη χρονιά, μια υπόσχεση συνέπειας, περιμένω στην κίνηση των διαρκείας την ανταπόκρισή σας. Η ανάγκη όποιου εκτίθεται είναι να το κάνει σε γεμάτες εξέδρες. Και μην ξεχνάτε: σε ετούτο το γήπεδο ο φανατισμός δεν έχει θέση. Είναι κλειδωμένος σε ένα ντουλάπι των αποδυτηρίων (παρέα με τον Βύντρα)!
Τελειώνοντας τη μικρή ανασκόπηση της στήλης, τυλίγω δωράκι και σας αφήνω στην οθόνη δυο ιστοριούλες ποδοσφαιριστών που οι ομάδες τους και φέτος θα μας απασχολήσουν πολύ και κατ’ επανάληψη. Ξεκινώντας μάλιστα μέσα στον Αύγουστο με το ισπανικό σούπερ καπ και τους διπλούς του αγώνες (14 και 17), Ρεάλ και Μπαρτσελόνα ετοιμάζονται να μας χαρίσουν απ’ την ένταση, το πάθος και το θέαμα που μας πρόσφεραν και πέρυσι. Μέσι, Ρονάλντο και Μουρίνιο θα τραβήξουν πάνω τους πολλές φορές την κάμερα. Σήμερα ωστόσο η δικιά μας ματιά πηγαίνει προς τον Τσάμπι Αλόνσο και τον Πέδρο.
Τσάμπι Αλόνσο
Ο Τσάμπι Αλόνσο φέτος θα κλείσει τα τριάντα του χρόνια. Ξεκίνησε την καριέρα του με τη Ρεάλ Σοσιεδάδ όπου αγωνίστηκε πέντε χρόνια (με ένα μικρό πέρασμα απ’ την Έιμπαρ), συνέχισε στη Λίβερπουλ για άλλα πέντε χρόνια ενώ απ’ το 2009 ανήκει στο δυναμικό της Ρεάλ Μαδρίτης. Είναι ένας απ’ τους καλύτερους αμυντικούς χαφ στον κόσμο, τόσο ανασταλτικά όσο και δημιουργικά. Η παρουσία του στο κέντρο είναι αρχοντική, ενώ ο χαρακτήρας του τον κάνει σεβαστό ανάμεσα σε συμπαίχτες και αντίπαλους.Ο Αλόνσο έχει μια ιδιαιτερότητα και μια σκέψη συνεχώς στην άκρη του μυαλού του. Να σκοράρει απ’ το σπίτι του. Να σουτάρει απ’ το σαλόνι του και να στείλει τον αντίπαλο τερματοφύλακα για συλλογή βρουβών. Το δοκίμαζε απ’ την εποχή της Σοσιεδάδ. Το ολοκλήρωσε και το τελειοποίησε όμως στο «νησί». Με τη φανέλα της Λίβερπουλ το επιχείρησε αρκετές φορές και το κατόρθωσε δύο σε δύο διαφορετικές σεζόν. Κι αυτό έχει σημασία.
Γιατί; Επειδή κάποιος Άγγλος φίλαθλος, ο Άντριαν Χέυγουντ, φανατικός του Ισπανού αλλά και του στοιχήματος, γνωρίζοντας το χούι του, πόνταρε 200 λίρες ότι θα σκοράρει πίσω απ’ τη σέντρα με τη φανέλα της Λίβερπουλ. Η απόδοση πληρωμής των χρημάτων του σε περίπτωση επαλήθευσης του στοιχήματος ήταν 125/1! Όταν αυτό έγινε στο ματς του Γενάρη του 2006 με τη Λούτον ο Χέυγουντ έβαλε στην τσέπη του 25 χιλιάρικα. Δε γνωρίζουμε αν το επανέλαβε και τον επόμενο Σεπτέμβρη όταν ο Τσάμπι σκόραρε ένα καταπληκτικό γκολ πίσω απ’ το κέντρο με τη Νιουκάστλ, ωστόσο τα χρήματα που κέρδισε ο έξυπνος Βρετανός είναι απλά μια υπενθύμιση της αξίας του ρίσκου στην αξία ενός μεγάλου ποδοσφαιριστή.
Πέδρο Ροντρίγκεζ
Ο Πέδρο γεννήθηκε το 1987 στην Τενερίφη της Ισπανίας. Για μια χρονιά αγωνίστηκε στη San Isidro των Καναρίων Νησιών. Απ’ το 2004 κι έπειτα ανήκει στο δυναμικό της Μπαρτσελόνα (πρώτα της Β’ και μετά της ομάδας των μεγάλων). Ο Γκουαρντιόλα απ’ το 2008 πίστεψε σε αυτόν, τον ενεργοποίησε στους άντρες, τον έκανε βασικό κι ο Πεδρίτο τον δικαίωσε. Χωρίς να λάμπει ποτέ, κάνει τη δουλειά που του ζητάει ο προπονητής του. Βρίσκεται πάντα στη σωστή θέση, στο σωστό χρόνο.Αγωνιζόμενος είτε στο δεξί άκρο, είτε ως δεύτερος επιθετικός σκοράρει κάθε χρόνο καθοριστικά γκολ ενώ έχει την τέλεια συνεργασία με τη φοβερή τριπλέτα των Τσάβι-Μέσι-Ινιέστα. Τη σεζόν 2009-2010 μάλιστα έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του ποδοσφαίρου που σκόραρε και στις έξι διοργανώσεις που έλαβε μέρος με το σύλλογό του (πρωτάθλημα-κύπελλο-σούπερ καπ Ισπανίας, Τσάμπιονς Λιγκ, Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, Διηπειρωτικό).
Το παράξενο με τον Πεδρίτο είναι το εξής: ο ίδιος δεν είχε ποτέ κατά νου ότι θα γινόταν ποδοσφαιριστής. Ζώντας με τον πατέρα του στα Κανάρια Νησιά, αγωνιζόταν στην τοπική ομάδα ενώ λάτρευε να πηγαίνει για ψάρεμα μαζί του. Όταν κάποιος σκάουτερ των blaugrana τον είδε αγωνιζόμενο σκέφτηκε ότι ο -ήδη δεκαεφτάχρονος- Πέδρο θα μπορούσε να εξελιχτεί σε κάτι παραπάνω από έναν ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή. Τον πλησίασε λοιπόν μετά τον αγώνα και τον ρώτησε προβοκατόρικα αν τον ενδιέφερε να αφήσει το νησί του και να αγωνιστεί στη Μπαρτσελόνα. Η ιστορική πλέον αντίδραση του Πέδρο ήταν η απορία του: «Στη Μπαρτσελόνα; Δηλαδή σε ποια πόλη;».
Να έχετε τις ευχές μου για ένα όμορφο Σαββατοκύριακο, και φυσικά οφείλω να σας θυμίσω κάτι που γνωρίζουμε όλοι, αλλά για ένα περίεργο λόγο το ξεχνάμε πολύ εύκολα, είναι η φράση που λέει ότι «Τίποτα δεν είναι δεδομένο στη ζωή, παρά μόνο ο θάνατος».
Εγώ μαζεύω τις αθλητικές μου εφημερίδες, βιβλία και μουσικές και τσεκάρω παραλίες για τις επόμενες 30 ημέρες. Ο Σεπτέμβρης είναι ο δικός μας πρώτος μήνας του χρόνου. Τα λέμε τότε.
