Διανύουμε εδώ και χρόνια την εποχή των site “κοινωνικής δικτύωσης” — όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό, καθώς οι συγκεκριμένες ιστοσελίδες έχουν την τάση να σε μετατρέπουν πιο πολύ σε έναν αντικοινωνικό ματάκια που περνά όλη τη μέρα κλεισμένος σπίτι και μπροστά σε μία οθόνη κατασκοπεύοντας τις ζωές των άλλων.
Το Facebook με τον ερχομό του έμπασε –λίγο βίαια ίσως- στην καθημερινότητά μας έννοιες όπως status update, like, tag και share, ενώ σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα έγινε κομμάτι της κουλτούρας μας, αντικείμενο μελέτης και αναλύσεων, αποδιοπομπαίος τράγος, έρμαιο ανώμαλων, ψώνιων και βλαμμένων, στόχος σάτιρας σε καρτούν και σειρές, στίχος τραγουδιών, ακόμα και ταινία.
Ένα από τα πιο γνωστά και αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά του είναι και ο περίφημος “τοίχος” που κάθε χρήστης διαθέτει – ο προσωπικός του χώρος, δηλαδή, στον οποίο μπορεί να μοιραστεί με τους άλλους ό,τι θέλει ή να του αφήσουν μηνύματα οι υπόλοιποι.
Εμπνευσμένοι από αυτόν τον τοίχο, λοιπόν (έστω και υποσυνείδητα), αποφασίσαμε στο πρόσφατο πάρτι για τον ένα χρόνο του Niata να δημιουργήσουμε τον δικό μας, ξεχωριστό “τοίχο” φτιαγμένο από τούλι, πάνω στον οποίο μπορούσατε να αφήσετε τα δικά σας μηνύματα, γραμμένα σε καρτελάκια. Το ζητούμενο ήταν απλό: γράψτε μας για τι πεθαίνετε περισσότερο στον κόσμο.
Κάποιοι το πήρατε στα σοβαρά, άλλοι κάνατε τον χαβαλέ σας και κάποιοι άλλοι… απλώς ξεφύγατε τελείως!
Δεν έχει σημασία! Ήταν ένας τοίχος στον οποίο ο καθένας μπορούσε να εκφραστεί ελεύθερα, άφοβα και αθυρόστομα –κάτι σαν τους φυσιολογικούς τοίχους που συναντάμε βαμμένους πατόκορφα με γκραφίτι, αλλά χωρίς τον κίνδυνο να πεταχτεί ο ιδιοκτήτης έξω με το ρόπαλο!
Σήμερα παρουσιάζουμε τα καλύτερα, πιο αστεία ή πιο φευγάτα από τα μηνύματα αυτά, χωρισμένα σε κατηγορίες! Αν περάσατε από το πάρτι, μπορεί κάπου να δείτε τα δικά σας. Αν δεν τα δείτε… τότε -την επόμενη φορά- περισσότερη πρωτοτυπία, παρακαλώ!
Οι Φανατικοί
- Πεθαίνω για ένα αυτόγραφο της ιντερνετικής περσόνας Στελάκος … (…και όταν πήρε το αυτόγραφο πέθανε και κανονικά!)
- Πεθαίνω για την Άννα!!! (Οι θαυμαστές κόβουν φλέβα…)
- Πεθαίνω για την Μαρία… (Το διπλανό καρτελάκι έγραφε “Πεθαίνω για φαγητό” –καθόλου τυχαίο!)
- Πεθαίνω για τον Λούκα Γιόρκα! (Εσύ είσαι ελεύθερη να το πραγματοποιήσεις –αν είσαι άντρας προτίθεμαι να σε βοηθήσω κιόλας!)
- Πεθαίνω γιατί δεν πήραμε τη Γιουροβίζιον! (Αν την παίρναμε θα δεις πώς θα πέθαινες μετά το λογαριασμό!)
- Πεθαίνω για τον Μαρόγλου. (Γούστα είναι αυτά…)
Οι Αντιδραστικοί
Υπήρξαν αρκετοί που αποφάσισαν ότι δεν συμφωνούσαν με το μήνυμα που τους δόθηκε και… το τροποποίησαν λιγάκι. Και άλλοι που αν και συμφωνούσαν, είπαν να πάρουν το μυστικό στον τάφο τους!- Πεθαίνω; Γιατί να πεθάνω; Δεν έχω όρεξη! Ας πεθάνει άλλος αυτή τη φορά. (Ουφ, γκρίνια… Ούτε εγώ να ήσουν…)
- Πρώτα θα πεθάνω εσάς! (Κατά φωνή…)
- Δεν θα πεθάνω ποτέ κ……… νεκροθάφτη!!! (Καλά, ο νεκροθάφτης θα σε θάψει απλώς, τι τον βρίζεις;)
- Πεθαίνω για να απορείς εσύ γιατί. (Καλά, δεν θα χάσουμε και τον ύπνο μας…)
- Πεθαίνω γιατί μπορώ! (Μαγκιά!)
- Πεθαίνω για… να….!!! Έτσι απλά!!! (Σε δουλειά να βρισκόμαστε, δηλαδή!)
Οι Βαθυστόχαστοι
Ορισμένοι το είδαν πιο σοβαρά, ρομαντικά, προσγειωμένα. Μετά θα διάβασαν τις καφρίλες των υπολοίπων και θα έφριξαν!- Πεθαίνω για τον στίχο “together we stand, divided we fall”… (Οι Pink Floyd σας ευχαριστούν…)
- Πεθαίνω για τις σκέψεις που με προκαλούν και για ένα μωβ λουλούδι. (Κάποιος ήπιε τον ξηρό πάγο…)
- Πεθαίνω για λίγο feeling. (Μην το ψάχνεις, όλοι αναίσθητοι ήταν εκεί…)
- Πεθαίνω για να ξαναζήσω -wow! (“I’ll be back” που θα έλεγε και ο Άρνολντ…)
- Πεθαίνω για ένα βραδινό μπάνιο στη θάλασσα. (Τέλεια, αρκεί να μην είναι στο Θερμαϊκό!)
- Πεθαίνω για ένα swing out από τα παλιά ρε. (Παίζει να μην έγραφε και «out», αλλά η μυωπία δεν βοηθά!)
Οι Εθισμένοι
Καθένας έχει τις λόξες του. Ορισμένες καλό είναι να μην τις μοιραζόμαστε!- Πεθαίνω για μια μπύρα παραπάνω. (Κάποιος έμεινε ταπί νωρίς…)
- Πεθαίνω για Amstel και δεν έχεται! (Είχαμαι αλλά μας τελειώσαναι γρήγορα…)
- Πεθαίνω για πιοσίδι. (Καλά, για την ώρα φάε λίγο γρασίδι…)
- Πεθαίνω για πορδές. (Όπως φτιάχνεται κανείς…)
- Πεθαίνω για φαγητό. (Στην καρδιά μου μίλησες εσύ!)
- Πεθαίνω για μπάφους. (Δεν προνοήσαμε δίπλα από το μπαρ να έχουμε και τη φυτεία…)
Οι Καψούρηδες
Άτιμη φάρα αυτά τα ερωτευμένα ζευγαράκια, μη δούνε τοίχο, αμέσως να τον μαγαρίσουνε με τα σιρόπια τους! Τα καρτελάκια αυτά ξεχώριζαν από μακριά –συνήθως έμπαιναν ζευγαρωτά!- Πεθαίνω για εκείνη. (Κι εκείνη, φυσικά, γουστάρει. Άτιμη φάρα οι γυναίκες!)
- Πεθαίνω για την Μαριαλένα – Πεθαίνω για το Νίκο. (Μας πεθάνατε πια, αγαπηθείτε αλλού!)
- Πεθαίνω για σένα, Μαράκι. (Δεν κατάλαβα αν πεθαίνει για το Μαράκι ή ήταν το Μαράκι, αλλά ποιος νοιάζεται…)
- Πεθαίνω για σένα -κύριος Ακελ. (Ποιος ήρθε;)
- Πεθαίνω για εσένα και δεν το ξέρεις… (Κι όσο το γράφεις σε τοίχους, αντί να της το λες, δεν πρόκειται να το μάθει..)
- Πεθαίνω για την Ελίνα μου. (Ε, ρε, τι πάθαμε σήμερα με τους καμικάζι…)
Οι Σεξομανείς
Ε, δεν γινόταν να απουσιάζει από τον τοίχο μας το πιο πολυψαγμένο, πολυσυζητημένο, πολυαναλυμένο, πολυπόθητο θέμα του κόσμου!- Πεθαίνω για μια βραδιά αχαλίνωτου σεξ… γκρρρ!!! (…με λιοντάρι;)
- Πεθαίνω για σεξ. (Απλό και περιεκτικό!)
- Πεθαίνω για ωραίο φαγητό, sex και ύπνο!!… (Ααα, η καλύτερη τριλογία!)
- Πεθαίνω για μπαμπάτσικα μ****ά. (Τουλάχιστον ξέρει τι θέλει!)
- Πεθαίνω για παιχταράδες, μπρατσαράδες, βαρκάρηδες, άντε και ναύτες. (Ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει…)
- Πεθαίνω για σταβροτό, βιδοτό και κόντρα παξυμάδι. (Κάνοντας τεράστια προσπάθεια να μην αναφερθώ στα ορθογραφικά… το κόντρα παξιμάδι πώς γίνεται;)
Οι Φευγάτοι
Τα περισσότερα καρτελάκια σε άφηναν με το στόμα ανοιχτό και με το χέρι να ξύνει την κορυφή του κεφαλιού προσπαθώντας να καταλάβεις τι εννοεί ο ποιητής. Ορισμένα παίζει να γράφτηκαν και μετά το όγδοο κοκτέιλ του Στέλιου…- Πεθαίνω για να γίνω κνίτης. (Το “να” το φάγαμε; Ακόμα δεν έγινες άρχισες να τρως;)
- Πεθαίνω για αερόστατα και video από σεμεδάκια. (Κάποιος εθίστηκε στα βίντεο που προβάλλαμε…)
- Πεθαίνω για ψάρια. (Πεσκανδρίτσες ή μπαρμπούνια;)
- Πεθαίνω για μπλε!! (Κι εγώ για κόκκινο! Γουστάρεις να κάνουμε μωβ;;;)
- Πεθαίνω για φωτοσύνθεση, κλόουν, εκείνες τις μέρες που έχει ζέστη και φυσάει… (Ήταν στο πάρτυ ο Αγγελόπουλος;)
- Πεθαίνω για μαύρο μαρκαδόρο. (Αυτό είναι να πεθαίνεις για τα ιδανικά σου!)
- Πεθαίνω για ένα trichocereus terscheckil 60 χρονών. (Κάτι σαν malt whiskey είναι αυτό;)
- Πεθαίνω για κουτάλια με δολοφόνους. (Ανάποδα το έγραψες, πάρτο αλλιώς!)
- Πεθαίνω για τη μελιστάλαχτη βροχή. (Πάλι βρέχει μέλι;)
- Πεθαίνω για να γράφω πολλά χαρτάκια! (Εσύ μας γέμισες τον τοίχο;)
- Πεθαίνω για να έρθεις να με βρεις. (Σε πειράζει αν έρθω σε 70 χρόνια;)
- Πεθαίνω για λαχανοντολμάδες. (Όταν τους τρως, όμως, πεθαίνουν οι άλλοι!)
- Πεθαίνω για αυτό το δύσκολο εγχείρημα. (Καλά, θα προσλάβουμε άλλον…)
- Πεθαίνω για shift και νούμερα. (Εγώ, από την άλλη, είμαι του control…)
- Πεθαίνω για tin elliniki glwssa. (OMG!)
- Πεθαίνω για τα πάντα που πεθαίνω. (Ήσουν σαφέστατος…)
- Πεθαίνω για τη φάση! (Μεγάλη αφασία!)
- Πεθαίνω για… τι… έτσι πάει η φάση… (Ναι, μας το είπες και πριν…)
Οι Αστείοι
Ορισμένοι απλώς δώσανε ρέστα!- Πεθαίνω για την ανθρωπότητα –Ιησούς. (Και τι κατάλαβες;)
- Πεθαίνω για σένα… τρελένομαι πούς να στου πω… (ΟΚ, αυτό ίσως δεν το πιάσατε, οπότε επιτρέψτε μου να σας βοηθήσω λίγο!)
- Πεθαίνω γιαγιά +σκίτσο φερέτρου. (Είσαι θεός!)
- Πεθαίνω γιατί δεν αντέχω την πεθερά μου. (Ο πεθερόπληκτος!)
- Πεθαίνω για να γίνω zombie! (Ναι, αλλά αν ψάχνεις για μυαλά εδώ, ατύχησες!)
- Πεθαίνω για εσένα (και την αδερφή σου, τη μάνα σου, την θεία σου…) (Άσε τίποτα και για μας, ρε!)
Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή και τα εμπνευσμένα σας μηνύματα! Ραντεβού από τώρα στο επόμενο πάρτυ –θα έχει σίγουρα πολύ γράψιμο πάλι!
