Πόσες φορές δεν έχω βρεθεί μπροστά σε μια ανακατεμένη ντουλάπα, να ψάχνω απεγνωσμένα να βρω τι θα φορέσω… Αμέτρητες! Και που καταλήγω; Στο αγαπημένο μου και πολυφορεμένο τζιν παντελόνι.
Σήμερα, λοιπόν, αγαπητό μου ημερολόγιο θα σου μιλήσω για τον Levi Strauss. Παρότι το όνομά του είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την Αμερική, ο Stauss γεννήθηκε στο Buttenheim της Γερμανίας στις 26 Φεβρουαρίου του 1829 και έζησε δύσκολα και στερημένα παιδικά χρόνια, μιας και ήταν μέλος μιας δωδεκαμελούς οικογένειας.
Μετά την ενηλικίωσή του και τον θάνατο του πατέρα του, ο Strauss αποφασίζει μαζί με δύο από τις αδελφές του και την μητέρα του να μεταναστεύσει στην Αμερική. Τα δύο μεγαλύτερα αδέλφια του βρίσκονται ήδη στις Ηνωμένες Πολιτείες, και με την άφιξή του συμμετέχει στην εμπορική οικογενειακή επιχείρηση. Το δαιμόνιο μυαλό του τον οδηγεί στο Σαν Φρανσίσκο, καθώς στην Καλιφόρνια μονοπωλεί το ενδιαφέρον η εύρεση χρυσού και εκείνος αποφασίζει να το εκμεταλλευτεί. Όχι όμως ψάχνοντας για καράτια, αλλά προμηθεύοντας με παντελόνια τους μεταλλωρύχους που έφταναν κατά χιλιάδες στην μεγάλη πόλη για να αγοράσουν τον εξοπλισμό τους, πριν ριχτούν με τα μούτρα στο κυνήγι του χρυσού.
Ο Jacob Davis, είναι ο γαμπρός του Strauss και εκείνος που ουσιαστικά αναμορφώνει τα παντελόνια μέσης (όπως ονομάζονταν μέχρι τότε τα τζινς) , καθώς τους προσθέτει τα μεταλλικά στοιχεία για να είναι πιο ανθεκτικά στην δύσκολη δουλειά των μεταλλωρύχων. Αρχικά τα τζιν τα έφτιαχναν μοδίστρες που δούλευαν από τα σπίτια τους, αλλά η εξαιρετικά μεγάλη ζήτηση του προϊόντος έκανε τους δύο άντρες να σταματήσουν την παρασκευή των παντελονιών με αυτό τον τρόπο και να στραφούν στην εργοστασιακή παραγωγή. Στις 20 Μαίου του 1873, ο Strauss και ο Davis παίρνουν βραβείο ευρεσιτεχνίας για τα μεταλλικά στοιχεία που προσθέτουν στις τσέπες των τζινς.
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία, στην εμπορική δραστηριότητα της Levi Strauss &Co, είναι το σήμα κατατεθέν της εταιρείας, που δεν είναι άλλο από την τοξοειδή διπλή ραφή που υπάρχει στις πίσω τσέπες των τζινς. Κατά την διάρκεια του Β” Παγκοσμίου Πολέμου η αμερικανική κυβέρνηση απαγόρευσε στην εταιρεία να ράβει με τον συγκεκριμένο τρόπο τις τσέπες γιατί το νήμα δίνονταν στους πολίτες με δελτίο. Έτσι η εταιρεία αποφάσισε η τοξοειδής διπλή ραφή να είναι ζωγραφισμένη με το χέρι σε κάθε τζιν!
Ο Strauss βρήκε την δική του γη της Επαγγελίας στο Σαν Φρανσίσκο και την αγάπησε αυτή την πόλη. Υπήρξε από τους μεγάλους ευεργέτες της και τους πιο ευυπόληπτους πολίτες της, ενώ η περιουσία του άγγιζε μυθικά ποσά και πολλοί θεωρούσαν ότι ήταν απλησίαστος, αλλά ο ίδιος ήθελε το προσωπικό του να τον φωνάζει με το μικρό του όνομα. O Strauss δεν παντρεύτηκε ποτέ και ποτέ δεν απέκτησε δικά του παιδιά. Έφυγε από την ζωή, στις 26 Φεβρουαρίου του 1902, αφήνοντας την εταιρεία του στα ανίψια του. Η περιουσία του την χρονιά εκείνη, υπολογίστηκε στα έξι εκατομμύρια δολάρια… Εν έτη 2012 αυτό το ποσό αντιστοιχεί περίπου σε 158 εκατομμύρια δολάρια.
Η Levi Strauss & Co είναι ένας μύθος, όχι υψηλής ραπτικής και τέχνης, αλλά ένας μύθος που έχει συντροφέψει τις ζωές όλων μας, καθώς όλοι μας, ως έφηβοι, κάποια στιγμή είχαμε ζαλίσει τους γονείς μας να μας αγοράσουν το νέο “501”. Και το μόνο που ήθελα σήμερα, αγαπητό ημερολόγιο είναι να σου πω για τον άνθρωπο πίσω από τον μύθο…
