Στην μικρή και πολυαγαπημένη μας χώρα, την Ελλάδα, που γνωρίζει μια χαρά πως να μας γεμίζει με την δήθεν πολυπόθητη και υποτιθέμενη αισιοδοξία, ανεξάρτητα αν δεν έχουμε πολλά χρήματα στην τσέπη, όμως καταλαβαίνεις από ποιους θα λείψουν εκείνα τα λεφτά που έβλεπες με την σέσουλα στην δεκαετία του ’80.
Επίσης σε αυτήν τη ρημάδα τη χώρα είναι γεγονός πως δεν διεξάγονται πρωτότυπες έρευνες - η κατάσταση στα πανεπιστήμια είναι αστεία, με τα τμήματα να προσπαθούν να σώσουν ψίχουλα μπας και βγάλουν καμία αξιόλογη μελέτη και τις ιδιωτικές εταιρείες να μην ενδιαφέρονται καθόλου για επένδυση τέτοιου τύπου.
Δεν με ενδιαφέρουν όμως αυτά, το βασικό είναι πως δεν έχουμε το πρωτογενές υλικό -πράγμα παράξενο για μια χώρα που υποτίθεται πως εξάγει “μυαλά”- ή το πρωτογενές υλικό είναι τόσο έξυπνο που διαφεύγει… προβολής μέσω MME και δικαστηρίων. Κοίτα όμως γύρω σου για πέντε λεπτά. Ωραία, τώρα κοίτα και στον καθρέφτη… Βλέπεις κάποιον έξυπνο;
Θα στο θέσω πιο απλά και πιο γουστόζικα. Τι πρωτογενές υλικό είναι αυτό στο οποίο αναφέρομαι; Τι δεν έχουμε; Πολύ απλά, δεν έχουμε εκείνον τον τυπά που αναστάτωσε την γειτονιά με την -έμπρακτη- απόδειξη πως κατάφερε να συνθέσει RDX με υλικά που βρήκε στο σουπερμάρκετ, ή πωρωμένο που θα ουρλιάζει περί “ελευθερίας του τσερβέλου” έχοντας πίσω του μια αρκετά εντυπωσιακή πορεία -για ερασιτέχνη- στην οργανική χημεία.
Αυτό αντικατοπτρίζεται και στην ελληνική πλευρά του διαδικτύου: πόσες φορές έπεσες πάνω σε φόρουμ ερασιτεχνών χημικών, μια παράξενη σελίδα κάποιου Έλληνα που ανεβάζει εικόνες από κάποια εξίσου παράξενη συσκευή που φτιάχνει ή βρήκες απάντηση από Έλληνα σε ελληνική ιστοσελίδα για κάποιο εξειδικευμένο και παράξενο θέμα που ψάχνεις; Οι πιο εξειδικευμένες φάσεις από “φεύγα” χομπίστες περιορίζεται συνήθως σε bodybuilding φόρουμ, φόρουμ για ενυδρεία (εχμ, ναι) και ιστοσελίδες φόρουμ που αφορούν τις τέχνες (βλέπε φωτογραφία και τον resident φωτογράφο μας).
Σήμερα θα σου δείξω κάτι που έχουν στο εξωτερικό και δεν έχουμε, θα σου αφηγηθώ μια ιστορία με ρολόγια τοίχου, ανιχνευτές καπνού, φανάρια κάμπινγκ και πυρηνικούς αντιδραστήρες. Θα σου αφηγηθώ την σέξι ιστορία του Ραδιενεργού Προσκόπου!
Pop Corn ανά χείρας, Adderall στο στόμα και αρχίζουμε σε μια απέλπιδη προσπάθεια να συλληφθεί όλο το Niata με κατηγορίες για “ηθική αυτουργία σε τρομοκρατικές ενέργειες“!
Ο Ραδιενεργός Πρόσκοπος
Ραδιενεργός Πρόσκοπος; Ποιος είναι αυτός, μήπως είναι κάποια gay φαντασίωση του Homer Simpson;
O “Ραδιενεργός Πρόσκοπος” ή αλλιώς David Hahn γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου του 1976 σε “κάποια ήσυχη πολιτεία της Αμερικής” όπως λένε και οι ταινίες. Στα μικράτα του υπήρξε ένα γλυκύτατο ξανθομπαμπουράκι, ένα μικρό παιζάκι σαν όλα τα άλλα. Όχι, όχι δεν την έβρισκε με Playstation, δεν σούφρωνε τα χειλάκια του σε κάποιο social network, ούτε ήταν ήταν γκατζετάκιας — μάλλον εσύ και εγώ φίλε αναγνώστη είμαστε από διαφορετικούς πλανήτες. Ήταν ένα φυσιολογικό παιδί στον δικό μου πλανήτη, οπότε τράβα τα μαλλιά σου να βγάλεις συμπέρασμα!
Είχε την φυσιολογική τρέλα του παιδιού που διψάει για παιχνίδι, γουστάρει να μαθαίνει τα πως και τα γιατί (ιδίως αν αυτά συνοδεύονται από κρότους και λάμψεις) και πάνω απ’ όλα -όπως κάθε παιδί με σωστές βάσεις από την οικογένειά του- γούσταρε τα εκρηκτικά… Δεν είναι τυχαίο εξάλλου πως κάθε είδους πυροτεχνήματα, στρακαστρούκες και κροτίδες απευθύνονται κυρίως στους μικρούς μας φίλους! Ψέμματα, η αλήθεια ήταν πως γούσταρε περισσότερο το ποδόσφαιρο, το μπέιζμπολ και τον προσκοπισμό (άρα έχεις κάθε λόγο να φοβάσαι πως και το δικό σου βλαστάρι θα εξελιχθεί σε άρθρο μου κάποτε). Ώσπου στα δέκα του έγινε η “μεταμόρφωση”: πήρε πραγματικά τις σωστές βάσεις από την οικογένειά του!
Στην ηλικία των 10 ο πατέρας του του χάρισε το “Χρυσό βιβλίο των χημικών πειραμάτων” (The Golden Book of Chemistry Experiments, MasterOfDeception για σένα χτυπάει η καμπάνα μανίτσα μου!), ένα “κλασικό” βιβλίο χημικών πειραμάτων για παιδιά, που πλέον εκτός από “απαγορευμένο” θεωρούνταν και πολύ καλογραμμένο για την εποχή του — ήταν η βίβλος των φλώρων της εποχής.
Ο μικρός Δαυίδ ενθουσιάστηκε, σάλεψε, έβγαλε αφρούς από κάθε οπή του σώματός του και άφησε το ταλαίπωρο πουλάκι του επιτέλους ήσυχο! Αφότου το ξεσκόνισε αυτό για τα καλά -το βιβλίο, το πουλάκι ούτε ίχνος “τυριού” δεν είχε από το πολύ παιχνίδι- έπιασε τα κολεγιακά βιβλία της χημείας του πατέρα του και μέχρι τα δώδεκα του πιθανότατα γνώριζε καλύτερη χημεία και από ένα κολεγιόπαιδο.
Μέχρι τα δεκατέσσερα είχε ήδη το δικό του “σετ χημείας” και είχε καταφέρει να παρασκευάσει νιτρογλυκερίνη την ώρα που οι συνομήλικοί του έπαιζαν με τα “δανεισμένα” δυναμιτάκια από το τοπικό ψιλικατζίδικο. Κάπου εκεί πάνω άρχισαν και τα πρώτα -κατά κόσμον- “προβλήματα“, αυτά που δείχνουν ότι τίποτα δεν χάθηκε, που αν εμφανιστούν στο οικείο περιβάλλον σου δείχνουν πως ακόμα υπάρχει ελπίδα για τα ζομποποιημένα παιδιά της γειτονιάς σου: οι εκρήξεις, οι ανεξέλεγκτες φωτιές και οι πυκνιοίιι καπνιοίιι έγιναν κυριολεκτικά καθημερινό φαινόμενο για τον David και την οικογένειά του.
Στο ενεργητικό του ο David είχε να παινεύεται για την ολοσχερή καταστροφή του δωματίου του και για χοντρά τράβαλα σε νοσοκομεία και οφθαλμίατρους, όταν μια φορά μετά από μια αρκετά δυνατή έκρηξη των βρήκαν οι γονείς του λιπόθυμο τίγκα στον κόκκινο φωσφόρο.
Πότε μπαίνει η ραδιενέργεια στην φάση;
ΟΚ, πυρομανής και εν δυνάμει τρομοκράτης ο φιλαράκος, η ραδιενέργεια πότε μπαίνει στην φάση;
Η επικίνδυνη στροφή λαμβάνει χώρα (πότε άραγε; …λες και δεν ξέρεις) όταν οι γονείς του David Hahn αποφασίζουν να εκτελέσουν “διορθωτικές ενέργειες” για την συμπεριφορά του μούλικου τους. Ναι, σαν εκείνη την φάση που ο πατέρας σου ήθελε να του βγεις γαμιστερός άντρακλας αλλά οι ενέργειές του σε οδήγησαν μέσα από μια παράξενη αλληλουχία γεγονότων να σε φωνάζουν “Μαίρη” στην Συγγρού ή σαν τον θείο σου που ο δικός του πατέρας τον ζόριζε μια ζωή να γίνει “επιστήμων” παιδίατρος και να αναλάβει το οικογενειακό ιατρείο. Ποτέ δεν κατάλαβες τι σκατά έπαιξε μέσα στο μικρό κεφαλάκι του με το ζόρισμα που έφαγε στις Πανελλήνιες, που τελικά τον οδήγησε να ξυρίσει το κεφάλι του, να δαγκώνει λάμπες και αργότερα όλα τα παιδάκια στο ιατρείο να παραπονιούνται για “βαβά” μετά την εξέταση… Σταντέ όμως ο “Uncle Fester, the child molester” όπως τον αποκαλείς είναι η πιο γαμώ φιγούρα στο οικογενειακό σου δέντρο!
H διορθωτική ενέργεια που έκανε ο πατέρας του David ήταν να τον ψήσει στα 16-17 του να γίνει τοπ πρόσκοπος (ναι, ήταν ακόμα απλό προσκοπάκι) και να πάρει τον υψηλότερο βαθμό, Eagle Scout, ώστε να ξεχάσει το εκρηκτικό ταμπεραμέντο του και να ασχοληθεί με κάτι “χρήσιμο” και “πατριωτικό”. Αυτό σήμαινε πως έπρεπε να κερδίσει κάποια προσκοπικά μετάλλια σε διάφορες δοκιμασίες. Μια από αυτές ήταν δοκιμασία παρουσίασης ενός θέματος από έναν κατάλογο θεμάτων, στο οποίο θα έκανε research το προσκοπάκι και θα πήγαινε να τους πει το ποίημα.
Ο David διάλεξε… την “Ατομική Ενέργεια“! Αφότου το ολοκλήρωσε και τσίμπησε και το μετάλλιο του, αποφάσισε να φτιάξει τον δικό του, τον προσωπικό του αντιδραστήρα. Ναι, σαν αυτούς τους διάσημους στην Φουκοσίμα ή στο Τσερνομπίλ, οι οποίοι σε κάνουν να χέζεις τα βρακιά σου τον τελευταίο καιρό. Το προτζεκτάκι του δεν το κράτησε ιδιαίτερα κρυφό, απλά οι άλλοι δεν τον άκουγαν: είχε πει πολλές φορές στον πατέρα του πως το πετρέλαιο τελειώνει στον πλανήτη και θα άρχιζε κατιτίς για να παράγει ενέργεια!
Ο πυρηνικός αντιδραστήρας φαντάζει εύκολο εγχείρημα
Εύκολο πρότζεκτ, κάτσε να βρω στον Χρυσό Οδηγό που πουλάνε ουράνιο και πλουτώνιο για να φτιάξω και εγώ έναν στην αυλή μου!
H αλήθεια είναι πως τα “ουράνια” και τα “πλουτώνια” δεν μπορούν να βρεθούν στο σουπερμάρκετ δίπλα στον πάγκο με τα βιολογικά -απλά αυτά γνωρίζεις με τα ονόματά τους από την τηλεόραση-, από την άλλη όμως είναι δυνατόν να φτιαχτούν αντιδραστήρες που χρησιμοποιούν άλλα ραδιενεργά καύσιμα. Κατάλαβε επίσης πως τα ραδιενεργά στοιχεία δεν είναι τόσο σπάνια όσο νομίζεις ούτε τόσο “εξωτικά”. Υπάρχουν πολλές συσκευές που τα χρησιμοποιούν ή τουλάχιστον υπήρχαν προτού “περάσει η μπογιά τους“.
Αυτό το έμαθε και ο μικρός Δαβίδ μέσα από την εργασία που έκανε για τον προσκοπισμό και εξοπλισμένος με κάμποση “DIY εργαστηριακή πείρα” και έχοντας ένα μίνι εργαστηριάκι ήδη στημένο, ξεκίνησε να τα κυνηγάει. Ο εξοπλισμός του; Μετρητές Geiger που αγόρασε και έστησε στο εργαστήριό του και στο αμάξι του (“nuke” driving!), εκείνα τα ωραία γκατζετάκια που ανιχνεύουν αλλά και μετράνε την ραδιενέργεια που εκπέμπει κάθε ραδιενεργό στοιχείο!
Το σχέδιο του David είχε ως εξής: επειδή δεν μπορούσε να βρε ουράνιο (τι παράξενο…) θα εντόπιζε το ραδιενεργό στοιχείο θόριο-232, το οποίο θα το έκανε “πιο ραδιενεργό” χτυπώντας το με νετρόνια, τα οποία θα παρήγαγε με ένα “κανόνι νετρονίων”, το οποίο θα λειτουργούσε με το άλλο ραδιενεργό στοιχείο αμερίκιο-214. Έτσι το θόριο ίσως να άρχιζε μια αλυσιδωτή αντίδραση όμοια με αυτή στους πυρηνικούς αντιδραστήρες. Τα εξίσου άγνωστα για σένα στοιχεία που μόλις διάβασες μπορούσαν να βρεθούν γύρω του πολύ εύκολα: το μεν αμερίκιο χρησιμοποιούταν σε ανιχνευτές καπνού ως στοιχείο που εκπέμπει “σωματίδια άλφα” και το θόριο όσο παράξενο και να σου φανεί βρισκόταν σε φανάρια για κάμπινγκ τύπου Coleman (lantern) διότι είναι πολύ ανθεκτικό στην θερμότητα και διότι όταν θερμαίνεται βγάζει δυνατό λευκό φως.
Πως είναι δυνατόν να υπάρχουν “ραδιενεργά στοιχεία” σε υλικά καθημερινής χρήσης; Η απάντηση είναι αυτή που θα δυσκόλευε το έργο του David: δεν είναι τόσο επικίνδυνα γιατί χρησιμοποιούνται σε απειροελάχιστες ποσότητες! Έτσι ο David άρχισε να συλλέγει φανάρια και ανιχνευτές καπνού από μαγαζιά, από τα σκουπίδια αλλά κυρίως από μάντρες με χαλασμένα είδη — ο ίδιος υπολόγισε πως με τις μικροποσότητες που περιέχουν θα χρειαζόταν χιλιάδες από αυτά!
Όταν κατάφερε να τα μαζέψει -ναι, το κατάφερε!- του χρειάστηκε η εργαστηριακή του πείρα. Η δεύτερη μεγάλη δυσκολία ήταν να καθαρίσει με χημικό τρόπο τα στοιχεία για να λειτουργήσουν καλύτερα, πράγμα για το οποίο χρειάστηκε και άλλα σπάνια χημικά: λίθιο — για το οποίο το dumpster diving θα γινόταν η δεύτερή του φύση! Παρόλα αυτά πέτυχε πάλι και στην συλλογή του αλλά και στις χημικές διαδικασίες που χρειάζονταν ένα τέτοιο εγχείρημα, και ήταν έτοιμος να φτιάξει το κανόνι νετρονίων και να αφήσει την γειτονιά στην παραζάλη ενός τεράστιου “μανιταριού” από την πυρηνική έκρηξη!
Κανόνι Νετρονίων
Κανόνι Νετρονίων;! Αυτό ακούγεται πολύ γαμάτο για να το προσπεράσουμε έτσι!Ναι, περίμενα πως θα κολλήσεις εκεί — το ίδιο κάναν και τα Downάκια που πρόσεχα στο ίδρυμα όταν τους αφηγούμουν την ίδια ιστορία. Ένα “κανόνι νετρονίων” (“όπλο νετρονίων”) είναι ουσιαστικά μια γεννήτρια που παράγει αυτά τα υποατομικά σωματίδια. Όπως πολλά πράγματα στην ζωή, έτσι και αυτό μπορεί να γίνει τόσο απλό ή τόσο σύνθετο όσο… θέλει το εκάστοτε ανθρώπι. Το “κανόνι” νετρονίων που έφτιαξε το Δαυίδι με το φλογερό κατσαβίδι τ’, είχε ντροπιαστικά απλή κατασκευή — όσο ντροπιαστικά λίγη ήταν και η ασφάλεια που παρείχε στον χρήστη του.
Αποτελούταν από ένα “τούβλο” από μόλυβδο μέσα στο οποίο θα έβαζε το αμερίκιο που με περισσή όρεξη απομόνωσε από τους ανιχνευτές καπνού. Στην συνέχεια θα του άνοιγε μια τρυπούλα την οποία θα κάλυπτε με… αλουμινόχαρτο -ναι, το γνωστό αλουμινόχαρτο που μπορείς να βρεις σε κάθε κουζίνα- και η γλυκιά διαστροφή του ήταν έτοιμη! Γιατί να το καλύψει με αλουμινόχαρτο; Διότι όταν τα σωματίδια άλφα που εκπέμπει το αμερίκιο μέσα στο τούβλο έρθουν σε επαφή με το αλουμίνιο, παράγουν τα πολυπόθητα νετρόνια! Έτσι λοιπόν ο David άρχισε να ακτινοβολεί το θόριό του και να μετράει την ραδιενέργεια που αυτό παρήγαγε. Επικός τζίφος! Το θόριο κοιμόταν πιο βαθιά από ότι εσύ τόσα χρόνια στο σχολείο, δεν γινόταν πιο ραδιενεργό και ο μικρός προσκοπάκος δεν μπορούσε να καταλάβει το γιατί.
Αν όλα τα παραπάνω σου ακούγονται πολύ δύσκολα για έναν δεκαεφτάρη που έλαβε τις γνώσεις πυρηνικής φυσικής στον προσκοπισμό, είναι διότι όντως είναι δύσκολα -και εδώ μπαίνει μια μια μικρή ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: ο φρίκουλας δεν ήταν μόνος στο εγχείρημά του, είχε “κεφάλια” να τον βοηθάνε άθελά τους. Έγραφε γράμματα σε φυσικούς και στην εθνική ακαδημία ερευνών προσποιούμενος πως είναι “μαθητής που κάνει την εργασία του” ή “καθηγητής πανεπιστημίου” και με έξυπνο τρόπο (και… πολλά ορθογραφικά λάθη που όλως περιέργως κανείς δεν φάνηκε να προσέχει) ζητούσε πληροφορίες για τα σημεία που τα έβρισκε σκούρα.
Έτσι και σε αυτή την περίπτωση έστειλε γράμμα με τις απορίες του σε έναν φυσικό και συζητώντας φτάσανε στο συμπέρασμα πως το όπλο νετρονίων του δεν ήταν τόσο δυνατό ώστε να δουλέψει, δεν παρήγαγε αρκετά νετρόνια. Ο φυσικός του απάντησε πως “τίποτα δεν παράγει περισσότερα νετρόνια από το μέταλλο βηρύλλιο όταν χτυπηθεί με σωματίδια άλφα” και επίσης πως ίσως θα ήταν καλή ιδέα να χρησιμοποιήσει κάτι “δυνατότερο” από αμερίκιο, για παράδειγμα το υπέροχο ράδιο (radium)!
Η εύρεση βηρυλλίου ήταν δύσκολη, οπότε ο David έβαλε έναν φιλαράκο του να το σουφρώσει από το εργαστήριο του σχολείου, αλλά το ράδιο ήταν ευκολότερο να βρεθεί απ’ όσο θα σε έκανε, φίλε αναγνώστη, να νιώθεις ασφαλής! Υπήρχε στα παλιά ρολόγια, με αυτό βάφανε τα νούμερα στο ρολόι διότι -γιατί άραγε;- φωσφόριζε πράσινο στο σκοτάδι και ήταν εύκολο να τα διαβάσεις την νύχτα. Πάλι λοιπόν καταδικάστηκε να πηγαίνει βόλτες στα παλιατζίδικα και στις μάντρες και να ξύνει μικροποσότητες αυτού του υλικού από την φωσφοριζέ μπογιά τους.
Το μεγάλο μποναμά όμως δεν θα πιστεύεις πως τον τσίμπησε: πηγαίνοντας στην κοπέλα του με το αμάξι (εχμ ναι, είχε όντως κοπέλα!) ο μετρητής Geiger που είχε εγκαταστήσει για “Nuke driving” τρελάθηκε όταν πέρασε από ένα παλιατζίδικο. Ξάφνου, σαν σωστό πρόστυχο αγόρι ξέχασε τα πάντα για “μύδια” και την λαχταριστή “σος” τους, και πήγε να δει τι παίζει. Το σήμα ερχόταν από ένα παλιό ρολόι τοίχου μέσα στο μαγαζί που περιείχε την έκπληξη: ο εργάτης που κατασκεύασε το ρολόι είχε ξεχάσει μέσα του ένα βαζάκι γεμάτο ως τα μπούνια με ράδιο — OMG και 3 LOL που θα έλεγε και το φεησμπουκιασμένο αδερφάκι σου!
Έτσι όμορφα και ωραία αντικατέστησε το αμερίκιο στο “κανόνι” με ράδιο και το αλουμίνιο με βηρύλλιο, τσιμπώντας μια πολύ επιθυμητή αναβάθμιση στην αποτελεσματικότητά του! Ήταν πλέον έτοιμος για έναν δεύτερο γύρο ακτινοβόλησης του θορίου!
Έχω φάει όλα τα μπούμπλε και τα στεντόν μου για να την παλέψω με όλες αυτές τις παπαριές που μας αραδιάζεις, πότε φτάνουμε στο μεγάλο κόλπο ρε Στέλιο;
Το μεγάλο κόλπο
Υπομονή, βάλε μια βοτκίτσα πάνω από τα χάπια και φτάσαμε! To κανόνι του μάστορα δούλεψε κανόνι — το θόριο άρχισε να “ξυπνάει” και να παράγει μπόλικη ραδιενέργεια, σε καμία περίπτωση όμως δεν άρχισε μια καλοθρεμμένη από νετρόνια αλυσιδωτή αντίδραση, διότι το υλικό του αποδείχθηκε τελικά λίγο για μια τέτοια εξέλιξη. Ε, σαν παιδί και αυτός, αγανακτισμένος -όχι από την πολιτική όπως εσύ ο “συνειδητοποιημένος” αλλά από τον χρόνο που αφιέρωσε στο project- είπε “δεν γαμείς” και προχώρησε στην κατασκευή του αντιδραστήρα μπας και συμβεί τίποτα ενδιαφέρον.
Ξεμόνταρε τα κανόνια του και ανακάτεψε την σκόνη του αμερίκιου μαζί με όλο το ράδιο και το βηρύλλιο που είχε και στη συνέχεια τα έκλεισε μέσα σε αλουμινόχαρτο, φτιάχνοντας έτσι μια “μπάλα“, τον πυρήνα του αντιδραστήρα του. Γύρω του τοποθέτησε μικρά “δεματάκια” από το θόριο τυλιγμένο σε αλουμινόχαρτο, μαζί με ότι άλλο ραδιενεργό μπορούσε να βρει (βρήκε λίγο ουράνιο από πετρώματα!) τα οποία στερέωσε με… μονωτική ταινία (η τελευταία λέξη στην ασφάλεια στα εργοστάσια ατομικής ενέργειας!). Δεν έλειψαν φυσικά και τα βαφτίσια του αντιδραστήρα όπου ο David του έδωσε το όνομα που έγινε και το παρατσούκλι του: ονόμασε τον αντιδραστήρα του “Radioactive Boyscout“.
Τζίφος; Αυτό νόμιζε και ο David μέχρι που μερικές βδομάδες αργότερα ο μετρητής Geiger του άρχισε να χτυπάει “off the limits” τρία σπίτια πιο μακριά από το πατρικό του όπου έκανε τα πειράματα! Όταν πλησίασε, κατάλαβε πως -ετοιμάσου για ξενέρωμα, δεν παίζει έκρηξη βλακάκο- ο “αντιδραστήρας” του μπορεί να μην μπορούσε να πιάσει “κρίσιμη μάζα” αλλά δούλευε αρκετά ώστε να είναι πολύ επικίνδυνος, αφού κερνούσε ραδιενέργεια τους γείτονες πιο πολύ από όσο κερνούσε σπέρμα ο Άγιος Πρεβέζης τις παντρεμένες ενορίτισσες! Και τι έκανε επιτέλους ο φωστήρας μας; Τρόμαξε! Άρχισε κακήν κακώς να ξεμοντάρει τον αποσυναρμολογεί το ανώμαλο κατασκεύασμά του και να μεταφέρει τα κομμάτια του στο αμάξι του για να τα πετάξει σε κάποια ερημιά (βλέπε: οικολογικό πνεύμα).
Η τύχη όμως είναι μεγάλο τσογλανάκι και έτσι η ιστορία δεν τελειώνει με τον David να πετάει τον αντιδραστήρα σε κάποια ερημιά δηλητηριάζοντας τα πάντα γύρω του. Η ιστορία τελειώνει με εκείνους τους άντρες με τις παράξενες στολές να κατακλύζουν την γειτονιά, να απομακρύνουν τα πάντα από το σπίτι του και τέλος να γκρεμίζουν ακόμα και το ίδιο το σπίτι και να “κηδεύουν” τα μπάζα σε “νεκροταφείο πυρηνικών απόβλητων” μαζί με τα κομμάτια του αντιδραστήρα του τυπάκου. Οι μετρήσεις έδειχναν πως το μέσο αντικείμενο στο σπίτι του είχε ραδιενέργεια 1000 φορές περισσότερη από αυτή που κανονικά έχει το περιβάλλον!
Τι έγινε και πήρε τέτοια τροπή η όλη ιστορία; Ο David συνελήφθη μέσα στο αμάξι του, όταν εντελώς τυχαία αστυνομικοί που ερευνούσαν μια κλήση για κάποιον αλητάκο που έκλεβε λάστιχα αυτοκινήτων (!) αποφάσισαν να τον σταματήσουν για έλεγχο. Στο πορτ μπαγκάζ του βρήκαν “δεματάκια αλουμινόχαρτου με μια παράξενη σκόνη” (φαντάσου τους να την δοκιμάζουν) και ένα μεγάλο μεταλλικό κουτί ασφαλισμένο με μονωτική ταινία -ναι… πάλι…- το οποίο ο David είχε γεμίσει με αυτοκολλητάκια που έφεραν το σήμα της ραδιενέργειας! Οι αστυνομικοί φοβήθηκαν πως πρόκειται για “ατομική βόμβα” και… άρχισε το τζέρτζελο! Ο μαγκάκος μας έγινε διάσημος!
Κατά αστείο τρόπο αν και ο David έμπλεξε με δικαστήρια, την έβγαλε σχετικά καθαρή, την σκαπούλαρε με κάτι δικαστικές απαγορεύσεις να μην πλησιάζει κοντά σε σταθμούς πυρηνικής ενέργειας και άλλα τέτοια αστεία. Δεν πέθανε ακόμα από την ραδιενέργεια και σε συνέντευξή του λέει ότι το όλο εγχείρημα άξιζε τον κόπο: “το πολύ να έχασα πέντε χρόνια από την ζωή μου λόγω έκθεσης στην ραδιενέργεια“. Μάλιστα ήταν τόσο υγιής ώστε αργότερα κατατάχθηκε και στο ναυτικό όπου… βάζω στοίχημα την δεξιά μου ωοθήκη, πως δεν τον άφηναν ούτε για πλάκα να πλησιάσει τους πυρηνικούς αντιδραστήρες των πλοίων! Αν πάντως θες να μάθεις τα τελευταία νέα που έλαβε ο “κόσμος” από τον Ραδιενεργό Πρόσκοπο, αρκέσου στ’ ότι είναι πάνω-κάτω όπως θα τα περίμενες, σαν να σου λέω πως βρέθηκε ο Keith Richards με μούρη σαν αλευροποντικούλης από την κόκα ή πως ο Φοίβος έγραψε πάλι λαικοπόπ τραγούδια. Το 2007 ο David συνελήφθη να κλέβει από την πολυκατοικία που έμενε… δεκαέξι ανιχνευτές καπνού.
Coctail Party Facts
Coctail Party Facts σχετικά με τα παραπάνω που θα ενθουσιάσουν μικρούς και μεγάλους!
Radium Girls: Το ράδιο με το οποίο “βάφονταν” οι αριθμοί στα ρολόγια ήταν ο πρωταγωνιστής στην υπόθεση “Radium Girls”, τα “κορίτσια του ράδιου“. Όχι, δεν τις έπαιρνες τηλέφωνο και σου αφιέρωναν το αγαπήμένο σου track, αλλά δούλευαν σε εργοστάσιο και δουλειά τους ήταν το βάψιμο των ρολογιών.
Μια από τις συνήθειες που είχαν, την οποία ενθάρρυνε η εταιρεία που τους είχε προσλάβει, ήταν να φτιάχνουν το βουρτσάκι που χρησιμοποιούσαν για το βάψιμο γλείφοντάς το! Επίσης πολλές φορές έβαφαν τα νύχια τους με το ράδιο! Αποτέλεσμα: πολλές από αυτές βρήκαν ένα φρικτό θάνατο! Ένα από τα αποτελέσματα της δηλητηρίασης με ράδιο (πλην του καρκίνου) είναι το “σαγόνι του ράδιου“, μια πάθηση κατά την οποία τα ούλα σου αιμορραγούν, τα κόκαλα των σαγονιών σου νεκρώνονται και αρχίζεις να παραμορφώνεσαι από τους όγκους που μεγαλώνουν μέσα τους. Fun, fun, fun!
Playing with Uranium: Αν το γνωρίζεις, πιθανότατα ακούς Duran Duran οπότε θα σε παραπέμψω εδώ. Το τραγούδι των Duran Duran “παίζοντας με το ουράνιο” είναι ένα τραγούδι που εμπνεύστηκαν από την ιστορία του David Hahn και δείχνει την… κάψα που έπιασε (στιγμιαία) το συγκρότημα κατά της πυρηνικής ενέργειας. Δεν μπορείς να πεις, ψαγμένα τυπάκια
Ουράνιο VS Ράδιο: Όταν κάποιος σου μιλάει για “πυρηνικά”, “ραδιενέργεια” ή πυρηνική ενέργεια το πρώτο που έρχεται στο μυαλό σου είναι το ουράνιο. Θα έχανες όμως αν έπαιζες σε τηλεπαιχνίδι και όταν σε ρωτούσαν “πιο είναι πιο ραδιενεργό, το ράδιο ή το ουράνιο;” απαντούσες “το ουράνιο;”. Γιατί; Πως γίνεται το ράδιο να είναι πιο ραδιενεργό από το ουράνιο; Αν το βρεις, άσε μου μήνυμα στα σχόλια και θα κερδίσεις το μέλος σώματος της επιλογής σου από κάποια από τις πίκλες που κάθονται ήσυχα στο υπόγειό μου!
