Minga Studio’s Crazy Old Mules: κάτι καλό παίρνουν εκεί στην Αργεντινή

minga-studios-crazy-old-mules-kati-kalo-pairnoun-ekei-stin-argentini

Είμαι σοβαρός άνθρωπος εγώ: αν είναι να γράψω για κάτι το ψάχνω πρώτα. Δεν είμαι κανένας τυχαίος.

Όταν έπεσα πάνω στο Minga Studio για πρώτη φορά (μέσω αυτού του άρθρου στο Niata) γέλασα, έλεγα “α ρε τους μπαγάσες τους Αργεντινούς“, ψιλό-είπα κι εγώ WTF? με την φαντασία τους, και τα λοιπά και τα λοιπά.

Τώρα που ετοίμασαν μια ακόμη σειρά από παλαβιάρικα posters, αποφάσισα να ψάξω την Αργεντινή λίγο καλύτερα. Να δω, ρε παιδί μου, τι παίρνουν εκεί κάτω και βγάζουν τόσο ωραία posters. Να τι ανακάλυψα:


  • Σύμφωνα με 601 άτομα, η Αργεντινή έχει έναν εκπληκτικά μικρό αριθμό ντόπιων Νοτιοαμερικάνων ιθαγενών. Ο περισσότερος πληθυσμός της ήρθε από Ευρώπη μεριά.
  • Οι ίδιοι 601 συμφωνούν πως οι άνθρωποι της είναι “θερμοί” και πως η χώρα είναι πασίγνωστη για τους διεφθαρμένους ηγέτες της. 301 διαφωνούν με αυτό (και την πιο πάνω δήλωση): υποθέτω πως είναι αυτοί που ψηφίζουν τους διεφθαρμένους ηγέτες.
  • 426 δηλώνουν πως “δεν θέλουν να είναι αγγλάκια ή ευρωπέη” αλλά 125 διαφωνούν με αυτό. Πράγμα που μας στέλνει στο αμέσως επόμενο ιδιαίτερο στοιχείο της Αργεντινής:
  • 530 συμφωνούν με την άποψη πως η Αργεντινή είναι γεμάτη από Καθολικά σχολειόπαιδα θηλυκού γένους που συμπεριφέρονται ως πουτανάκια και δείχνουν να είναι εξαιρετικά ενθουσιασμένες για τα ξένα αλλά και τοπικά πέη, με “ωραίο τρόπο”. 404 -πατεράδες των σχολειόπαιδων, υποθέτω- διαφωνούν με αυτή την άποψη.
  • Γενικά, απ’ ότι φαίνεται υπάρχει μια διχογνωμία όσον αφορά την κουλτούρα της Αργεντινής, αλλά οι περισσότεροι συμφωνούν πως είναι η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα της Λατινικής Αμερικής και πως βρίσκεται συχνά σε κρίση ή σε μια προσπάθεια να βγει από την κρίση.
  • Δεν τα έβγαλα από το μυαλό μου τα παραπάνω, είναι από επίσημη πηγή. Όχι παίζουμε.


Το Minga Studio πάντως, το έκανε το θαύμα του για άλλη μια φορά. Αυτή τη φορά δημιούργησε μια σειρά που αποκαλεί “Crazy Old Mules“, βασισμένη σε illustrations και… φονικό χιούμορ. Κάθε “γέρικο μουλάρι” κάνει μια αναφορά: είτε σε κάποια μάρκα, είτε σε ταινία, είτε σε κάτι γνωστό τέλος πάντων. Αν η κρίση φέρνει τέτοια έμπνευση, τότε ας περιμένουμε σύντομα και την ελληνική εκδοχή, “Κουζουλά Γέρικα Ζα“.

Περισσότερα στην επίσημη σελίδας τους, εδώ.