Τα φυλακισμένα κορίτσια σε μία αλληλουχία ιστοριών

ta-fylakismena-koritsia-se-mia-allilouchia-istorion

Όταν τον Απρίλιο του 1973, ο ιδιοκτήτης ενός φτωχικού διαμερίσματος στο Σικάγο άνοιξε την πόρτα για να μαζέψει τα πράγματα του επί 40 χρόνια ενοικιαστή του -που από καιρό είχε πεθάνει σε γηροκομείο- ήρθε αντιμέτωπος με έναν αλλόκοτο κόσμο φτιαγμένο από κομμένες φωτογραφίες περιοδικών, κόμικς, βιβλίων και τεράστιων υδατογραφιών, στις οποίες απεικονίζονταν γυμνά κοριτσάκια με μεγάλα φτερά πεταλούδων που τα κυνηγούσαν στρατιώτες.

Με μια δεύτερη ματιά ο ιδιοκτήτης ανακάλυψε ένα από τα μεγαλύτερα σε μέγεθος βιβλία στον κόσμο: 15.154 δακτυλογραφημένες σελίδες με τον περίπλοκο τίτλο «Η ιστορία των Vivian Girls σε αυτό που είναι γνωστό με το όνομα των Βασιλείων της Μη- Πραγματικότητας και του Γκλαντεκο - Αγγελιανού Θυελλώδους Πολέμου που είχε προκληθεί από την εξέγερση των Παιδιών-Σκλάβων»...

Κανείς από τους γείτονες του Χένρι Ντάρτζερ, όπως ήταν το όνομα του ιδιόρρυθμου αυτού ανθρώπου, δεν είχε προσπαθήσει να μάθει κάτι γι' αυτή την περίεργη φιγούρα που έψαχνε διαρκώς στα σκουπίδια, που όταν τον ρωτούσες τι κάνει, απαντούσε πάντα με τη φράση «αύριο θα πέσει κάπως ο αέρας» και που έβγαινε από το σπίτι συχνά, αλλά μόνο για να πάει στην εκκλησία.

Σήμερα, το έργο του, από τα πιο σημαντικά της περιθωριακής ή outsider art, δηλαδή της τέχνης που περιλαμβάνει έργα έγκλειστων σε ιδρύματα ή απομονωμένων γενικώς ανθρώπων, αποτελεί το στολίδι του Αμερικανικού Μουσείου Λαϊκής Τέχνης της Νέας Υόρκης.

Ο Ντάρτζερ γεννήθηκε το 1892 και πέθανε το 1973. Από τον βιογράφο του Τζον Μακ Γκρέγκορ μαθαίνουμε πως η μητέρα του πέθανε όταν ο ίδιος ήταν τεσσάρων χρόνων και πως είχε μια μεγαλύτερη αδελφή που δεν γνώρισε ποτέ γιατί δόθηκε για υιοθεσία. Το 1905, μετά τον θάνατο του πατέρα του, εισήχθη με διάγνωση νοητική καθυστέρηση σε ένα καθολικό ίδρυμα, αν και κάποιοι ισχυρίζονται πως ο μικρός ήταν ευφυής. Στα 16 του κατάφερε να αποδράσει και πιάνει δουλειά στο Καθολικό Νοσοκομείο του Σικάγου ως επιστάτης, όπου και παραμένει για τα επόμενα 50 χρόνια.

Οι ειδήμονες της περιθωριακής τέχνης έμειναν έκπληκτοι μπροστά στο 15.154 σελίδων βιβλίο στο οποίο ο Ντάρτζερ αφηγείται μια επικο-ονειρική αλλοπρόσαλλη ιστορία: Οι επτά πριγκίπισσες, που ζουν σε έναν πλανήτη όπου οι περισσότεροι άνθρωποι είναι καθολικοί, συμμετέχουν σε μια εξέγερση ενάντια στο καθεστώς παιδικής σκλαβιάς που επιβάλλουν οι «Γκλαντελινιανοί», πρόσωπα που απεικονίζονται με τη μορφή νότιων στρατιωτών του αμερικανικού εμφύλιου.

Υπάρχουν αναφορές στη Βίβλο, σταυροί, σωματικές τιμωρίες και η έννοια της Τελικής Κρίσης. Και από την άλλη, πλήρης ανυπακοή στην Εκκλησία, έκρηξη έντονων φαντασιώσεων που θα έλεγε κανείς πως συνιστούν ασέβεια προς την πίστη του. Μια τεράστια εικονογράφηση ενός σκληρού πολέμου ανάμεσα στις κακές δυνάμεις και στα θεϊκά πλάσματα, δηλαδή, αυτά τα κοριτσάκια, εφοδιασμένα με ένα μικροσκοπικό πέος, αναπαράσταση που αποδίδεται είτε στην πλήρη άγνοιά του για τη γυναικεία ανατομία, είτε σε κάποιο συμβολισμό.

Κάποιοι πράγματι πιστεύουν πως ο Ντάρτζερ δημιούργησε αυτές τις αναπαραστάσεις για να απελευθερώσει υποσυνείδητες επιθυμίες ή ενοχές του. Ακόμη και ο μετά θάνατο βιογράφος του και ψυχαναλυτής Τζον Μακ Γκρέγκορ ισχυρίστηκε πως, ούτως ή άλλως, ο Ντάρτζερ «είχε μυαλό ενός σίριαλ κίλερ».