Άλλο ένα από τα φετίχ συγκροτήματα του ελληνικού κοινού. Οι James. Ήρθαν πρώτη φορά στη χώρα μας την ώρα που ανακοίνωναν τη διάλυσή τους και βρέθηκαν μπροστά σε τόσο παθιασμένο κοινό, που λίγους μήνες μετά, σε ένα αγγλικό περιοδικό τοποθετούσαν εκείνη τη συναυλία τους στην Ελλάδα μέσα στις καλύτερες της καριέρας τους. «Ήταν κάτι μαγικό», λέει τώρα στο «7» ο τραγουδιστής τους Tim Booth. Μας μιλάει από το κινητό του τηλέφωνο, περπατώντας σ' ένα πάρκο στο Σέφιλντ. «Δεν περιμέναμε να γνωρίζετε απ' έξω όλους τους στίχους των τραγουδιών μας. Κοιταζόμασταν και δεν το πιστεύαμε».
Από τότε δεν χάνουν ευκαιρία να μας επισκέπτονται. Πέρυσι τραγούδησαν μπροστά σε 20 χιλιάδες θεατές. Στις 28 Ιουνίου θα εμφανιστούν στο πλαίσιο του φεστιβάλ Ejekt. «Τελικά οι Έλληνες ξέρουν να ροκάρουν», αναφωνούσε από σκηνής ο Tim Booth, κλείνοντας την περσινή τους συναυλία με το σούπερ κομμάτι «Getting away with it».
Οι James μετρούν περισσότερα από 20 χρόνια καριέρας. Ξεκίνησαν το 1985, ανοίγοντας τις συναυλίες των Σμιθς. Κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους «Stutter» (1986) και ακολούθησε μια σειρά από άλμπουμ και σινγκλ που τους καθιέρωσαν στη βρετανική σκηνή. Το μεγάλο άλμα το κάνουν στις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν τους αναλαμβάνει ο Μπράιαν Ινο. Καρπός της συνεργασίας τους ήταν σε πρώτη φάση το «Laid», που πήρε διθυραμβικές κριτικές και γνώρισε μεγάλη επιτυχία και στην Αμερική. Κι αν την τελευταία πενταετία βρίσκονταν σε... διάσταση, πέρυσι επανασχηματίστηκαν και βγήκαν στο δρόμο για συναυλίες. Φέτος επιστρέφουν στη δισκογραφία με το «Hey Ma», ένα άλμπουμ εφάμιλλο των παλιών τους, στο ίδιο λυρικό τους στιλ. «Είμαι υπερήφανος γι' αυτόν τον δίσκο. Επιτέλους μαζευτήκαμε πάλι όλοι μαζί και γράψαμε καινούρια μουσική. Είχε έρθει η κατάλληλη στιγμή», λέει ο Μπουθ.
Έπειτα από τόσα χρόνια καριέρας, είναι εύκολο να διατηρείς την έμπνευσή σου;
Και όμως είναι, όσο κι αν μοιάζει παράδοξο. Σ' εμάς τουλάχιστον βγαίνει εύκολα. Το θέμα, όμως, δεν είναι πλέον αν έχεις έμπνευση, αλλά αν θα βρεις χρόνο να την κάνεις τραγούδια.
Πότε ένα συγκρότημα βγαίνει εκτός μόδας;
(Γέλια). Οταν ζει στην Αγγλία. Δεν ξέρω για αλλού, αλλά εδώ είναι εύκολο να σε λησμονήσουν τα ΜΜΕ με το άγχος τους να ανακαλύψουν καινούρια ονόματα. Με εμάς το είχαν ήδη κάνει από το 1991. Η μουσική βιομηχανία προσπαθεί διαρκώς να βρει τους νέους μεσσίες. Ακολουθεί καταιγισμός δημοσιευμάτων, ειδικά στο περιοδικό «ΝΜΕ», και οι αναπόφευκτες υψηλές πωλήσεις. Νέα συγκροτήματα, ορισμένα μάλιστα πολύ γλυκά, αλλά...
Ο Tim Booth, όπως μας λένε οι έλληνες φίλοι του, είναι ένας αξιοπρεπής κι εγκρατής άνθρωπος. Οταν έρχεται στη χώρα μας, είτε με τους Τζέιμς είτε μόνος του, περνάει ατέλειωτες ώρες στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του. «Είναι διαφορετική η αίσθηση του γκρουπ από το να είσαι μόνος σου. Στην πρώτη περίπτωση νιώθεις μεγαλύτερη άνεση και ασφάλεια, αλλά στη δεύτερη ανακαλύπτεις κρυφές πτυχές σου. Με τον Αντζελο Μπανταλαμέντι λόγου χάριν, όταν συνεργαστήκαμε στο "Booth and the Bad Angel", έβγαλα έναν πιο ρομαντικό εαυτό».
Και κάτι τελευταίο. Κάπου διάβασα πως πήρατε το όνομά σας από τον Τζέιμς Τζόις, τον συγγραφέα. Αληθεύει;
Το έχω διαβάσει κι εγώ. Θα ήταν ωραίο, ομολογώ, αλλά δεν ισχύει.
