Ο 31χρονος απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης και του Εργαστηρίου Σκηνοθεσίας της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου συμμετείχε σε όλες, εκτός από τον «Ηλίθιο», παραστάσεις του Στάθη Λιβαθινού. Τον συναντήσαμε στις πρόβες της «Πάπισσας Ιωάννας» του Εμμ. Ροΐδη, παραγωγής του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, όπου ερμηνεύει τον εραστή της Πάπισσας-Μαρίας Κατσιαδάκη.
«Η εμπειρία μου από την Πειραματική ήταν αποκαλυπτική σε όλα τα επίπεδα. Το ρεπερτόριο, οι συνθήκες δουλειάς, οι απαιτήσεις, η σχέση με τους συναδέλφους έφτιαχναν μια κατάσταση πολύ δημιουργική. Κι αυτό αφορά τον τρόπο δουλειάς του Λιβαθινού».
Η Πειραματική είναι πια παρελθόν. Στο διάστημα που μεσουρανούσε κάποιοι υποστήριζαν ότι το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα έθετε σε αμφισβήτηση τον προσδιορισμό της ως Πειραματική Σκηνή. Μήπως είχε γίνει λίγο μόδα;
«Η Πειραματική μετά τα υπόγεια και τα γκαράζ πήγε σε μια υποβαθμισμένη περιοχή και μαζί με τ' άλλα θέατρα τριγύρω έφτιαξε δραστήριο κοινό. Ακουγα συχνά: "Τι Πειραματική Σκηνή είστε με τόσο κόσμο;" Όμως, πειραματικό δεν είναι το αποτέλεσμα, αλλά η ίδια η διαδικασία δουλειάς. Επίσης, πειραματικό δεν είναι ό,τι ξενίζει στο μάτι. Η διάθεση για το ξάφνιασμα είναι για μένα ο ορισμός του συντηρητικού».
Το πρώτο πράγμα που έκανε μετά την Πειραματική ήταν να σκηνοθετήσει. Πέρσι η «Τρίχα στη σούπα» έκανε ιδιαίτερη αίσθηση και φέτος ανέβασε το έργο του Ρ. Σαμπάχ «Ο θάνατος είναι δώρο».
«Είχε ήδη προηγηθεί η παράστασή μου στην Πειραματική τα "Ματωμένα Χώματα". Ηθελα να δω τι μπορεί να βγει απ' τα χέρια μου». Οσο για την τηλεόραση, «τη θεωρώ έγκλημα κατά της ανθρωπότητας... Η άθλια αισθητική της γέννησε ανάλογο κοινό κι έχει δημιουργήσει απίστευτη έξη. Θεατές του 2008 έρχονται στο θέατρο νομίζοντας ότι βλέπουν τηλεόραση. Αράζουν στίς θέσεις σα να μεταφέρουν τον καναπέ του σπιτιού τους κι αφήνουν το κινητό ανοιχτό».
Ο ίδιος έμαθε να είναι ολιγαρκής χωρίς όμως να στερείται τίποτα σημαντικό. «Μια χαρά είμαι στο θέατρο. Εχω την πολυτέλεια να ζω μόνος μου, δεν έχω πιεστεί μέχρι τώρα οικονομικά, δεν μιζέριασα. Βέβαια δεν μπορώ να πάω αύριο μια εβδομάδα στο Παρίσι διακοπές. Αλλά δεν με νοιάζει και πολύ. Είμαι κολλημένος με την Αθήνα, με το κέντρο της πόλης χειμώνα - καλοκαίρι. Το πρώτο μου μεροκάματο το κέρδισα παίζοντας κιθάρα και πιάνο. Θα δούλευα ξανά ως μουσικός αν χρειαζόταν».
