Με ένα «ξενιτεμένο» στις ΗΠΑ αρχαίο, που αναμένεται να επιστρέψει, μπορεί να κάνει του χρόνου εγκαίνια το Μουσείο Βραυρώνας, κλειστό «λόγω έργων» από τις αρχές του 2007.
Πρόκειται για τη μισή επιτύμβια στήλη από το Πόρτο Ράφτη, που «κουμπώνει» ακριβώς στο άλλο μισό της στο Μουσείο Βραυρώνας. Το αρχαίο, που διεκδίκησε η χώρα μας, ανήκει στη συλλογή της Σέλμπι Γουάιτ. Βεβαίως για να εκτεθεί θα χρειαστεί να συγκολληθεί και να συντηρηθεί και μακάρι να γίνουν όλα αυτά ώς τις αρχές του 2009, που θα ξανανοίξει το μουσείο πλήρως ανακαινισμένο, με καινούργια κουφώματα (τα παλιά ήταν σκουριασμένα), σύγχρονα συστήματα ασφάλειας που δεν είχε, αλλά και κλιματισμό, αποθήκες και εργαστήρια.
Μέχρι το τέλος του έτους πρέπει να έχει ολοκληρωθεί και η επανέκθεση αν θέλει το υπουργείο Πολιτισμού να μη χάσει τη χρηματοδότηση από το ΓαΚΠΣ (1,2 εκατ. ευρώ). Γι' αυτό, η προϊσταμένη της ΒaΕφορείας Αρχαιοτήτων Γιάννα Τσιριγώτη - Δρακωτού και οι αρχαιολόγοι Ελένη Μεθοδίου και Βασιλική Σκαράκη επέμειναν στο Συμβούλιο Μουσείων να εγκριθεί η μουσειολογική μελέτη, χωρίς μελέτη φωτισμού και παρά τις ενστάσεις πολλών μελών για την οργάνωση του υλικού και για το χαρακτήρα του μουσείου. Ηθελαν ένα μουσείο αποκλειστικά του αρχαιολογικού χώρου. Να αφιερωθεί, δηλαδή, εξ ολοκλήρου στο Ιερό της Βραυρωνίας Αρτέμιδος γιατί είναι μοναδικό στην Ελλάδα.
Η Αρτεμις λατρευόταν εκεί ως προστάτιδα των παιδιών και της γονιμότητας των γυναικών. Οι Αθηναίοι αφιέρωναν στη θεά τα κοριτσάκια τους (τις άρκτους) πριν από την εφηβεία, για να περάσουν ένα στάδιο μύησης. Κάθε πέντε χρόνια ξεκινούσε από την Ακρόπολη μια πομπή που κατέληγε σε αγώνες.
Όλα αυτά θα παρουσιάζονται με κάποιον τρόπο στο ανακαινισμένο μουσείο και στην τελευταία αίθουσα θα εκτίθενται ευρήματα από τους γύρω δήμους, δεδομένου ότι δεν υπάρχει ελπίδα να γίνει στο άμεσο μέλλον, αλλά και στο απώτερο, Μουσείο της Αττικής.
Σε γενικές γραμμές υπήρξαν πολλές αντιδράσεις από πολλούς αρχαιολόγους για το συγκεκριμένο ζήτημα. Ωστόσο πρέπει να ξεκαθαριστεί το γεγονός ότι αυτά του είδους τα ζητήματα δεν λύνονται με διαμαρτυρίες, αλλά με πολιτική βούληση. Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.
