Παρακολουθώ τις τελευταίες μέρες στα τηλεοπτικά κανάλια το ντόρο που γίνεται για την υπόθεση της SIEMENS και απορώ γιατί ασχολούνται τόσο πολύ οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί με τις μίζες που φέρεται να έδωσε η εν λόγω εταιρία σε κάποιους ανθρώπους της εξουσίας για να της δώσουν δουλειές σχετικές με τους Ολυμπιακούς αγώνες και όχι μόνο.
Με δεδομένο ότι στο ελληνικό δημόσιο δεν γίνεται καμία προμήθεια υλικού ή παροχή οποιασδήποτε εργασίας από ιδιωτική εταιρία χωρίς μίζα, αυτή μου η απορία καταλήγει σε ένα και μόνο συμπέρασμα. Κάποιοι άνθρωποι σκύλιασαν τόσο πολύ που έμειναν έξω από τη μοιρασιά της πίτας (ή μίζας στα ελληνικά) που αποφάσισαν να κυνηγήσουν μέχρι τελικής πτώσεως αυτούς που "έφαγαν".
Για αυτό η αντιπολίτευση έφερε το θέμα στη βουλή, γι'αυτό έχουν βάλει όλους τους δημοσιογράφους να κάνουν "ρεπορτάζ" για να φέρουν "αποκαλύψεις" στη δημοσιότητα. Και ο κόσμος που παρακολουθεί αυτά τα δελτία ειδήσεων μένει έκπληκτος με τις "νέες αποκαλύψεις" που ανακοινώνουν με περίσσια περηφάνεια τα "λαγωνικά" της ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης.
Αυτός ο ίδιος κόσμος που καθημερινά συναναστρέφεται με τη μίζα, είτε πρόκειται για δημόσιο υπάλληλο, είτε για ελεύθερο επαγγελματία. Όταν για την προμήθεια έστω και ενός στυλό σε δημόσια υπηρεσία ο υπάλληλος που θα αναλάβει την έρευνα αγοράς και την διεκπεραίωσή της θα πάρει μίζα, όχι απαραίτητα με τη μορφή χρημάτων, αλλά με τη μορφή κάποιου "δώρου" συνήθως για προσωπική χρήση.
Ο ελεύθερος επαγγελματίας, όμως, που θα πουλήσει το στυλό στη δημόσια υπηρεσία γιατί να δώσει μίζα στον υπάλληλο; Γιατί πολύ απλά την επόμενη αγορά που θα κάνει αυτή η δημόσια υπηρεσία, θα την κάνει από το ίδιο κατάστημα και το στυλό την επόμενη φορά μπορεί να είναι κάτι πολύ πιο ακριβό ή το στυλό δεν θα είναι ένα αλλά πολλά στυλό, δηλαδή πολλαπλάσιο κέρδος για τον επαγγελματία.
Και ο υπάλληλος θα μαζέψει πολλά "δώρα" και όταν θα χρειαστεί να τον αντικαταστήσει ένας άλλος υπάλληλος θα κάνει κι αυτός τα ίδια, γιατί ο άνθρωπος μαθαίνει από την πρώτη μέρα της ζωής του να παίρνει δώρα, στην αρχή από τους γονείς και τους παππούδες του, στη συνέχεια από το νονό του, όταν όμως μεγαλώσει όλοι τον ξεχνάνε και αρχίζει να πέφτει σε κατάθλιψη από το ψυχολογικό πρόβλημα που δημιουργείται.
Τί γίνεται όμως όταν εμφανίζεται ένας "έντιμος" υπάλληλος που δεν χρειάζεται δώρα για να βοηθήσει στον εξοπλισμό της υπηρεσίας του και ψάχνει για κάθε αγορά ξεχωριστά να βρεί το best value for money για την υπηρεσία του και κατ'επέκταση το ελληνικό δημόσιο; Τότε πολύ απλά δεν αναλαμβάνει αυτός την έρευνα αγοράς κι αν τελικά την αναλάβει αρχίζει να δέχεται πιέσεις, κι αν αντέξει και τις πιέσεις μπαίνει στο περιθώριο από τους συναδέλφους του που είναι στο κόλπο, ίσως να πάρει και μια δυσμενή μετάθεση από το πουθενά, ίσως όλως τυχαίως να καεί το αυτοκίνητό του από "κουκουλοφόρους" ή το σπίτι του από "κινέζικες ηλεκτρικές συσκευές" ή από το φως που ξέχασε αναμένο!!!
Ποτέ όμως δεν θα βγουν αυτά στη δημοσιότητα από τα μεγάλα "λαγωνικά" της ελληνικής δημοσιογραφίας, γιατί πολύ απλά οι δημοσιογράφοι είναι οι υπηρέτες των πολιτικών, οι πολιτικοί υπηρέτες των μεγάλων εταιριών και οι μεγάλες εταιρίες οι χρηματοδότες των τηλεοπτικών καναλιών, δηλαδή ουσιαστικά οι εργοδότες των δημοσιογράφων. Ένας κύκλος τόσο κλειστός και με όλη την εξουσία της χώρας συγκεντρωμένη και ελεγχόμενη που δεν μπορεί κανένας να τον ανοίξει, μόνο να συμβιβαστεί δηλαδή να κάνει τα ίδια. Γι'αυτό και η υπόθεση της SIEMENS επαναλαμβάνεται καθημερινά, σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες από άκρη σε άκρη της Ελλάδας. Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα....
