Πληθαίνουν στην Γαλλία οι επικρίσεις κατά της πολιτικής Μέρκελ. Ο καιρός που οι πολιτικές της Γερμανίας και της Γαλλίας βάδιζαν χέρι-χέρι, μέσω της Άνγκελα Μέρκελ και του Νικολά Σαρκοζί, μοιάζει μακρινός. Φράσεις, από τη γαλλική μεριά, όπως «εγωιστική αδιαλλαξία» και «ακροδεξιά κλίκα» που ηγεμονεύει την ΕΕ, πήραν τη θέση της «ταυτότητας» απόψεων των δύο χωρών.
Μετά το 21 σελίδων κείμενο των γάλλων σοσιαλιστών, όπου καταγγελλόταν η πολιτική λιτότητας της γερμανίδας καγκελαρίου, ένας υπουργός αυτή τη φορά, ο Μπενουά Χαμόν εξέφρασε την άποψη ότι «ήρθε η ώρα να τελειώνουμε με τις πολιτικές λιτότητας στην Ευρώπη», αυξάνοντας έτσι τις πιέσεις προς τον πρόεδρο της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ να αντισταθεί περισσότερο σθεναρά στην πολιτική Μέρκελ.
Στο κείμενο των γάλλων σοσιαλιστών γίνεται λόγος για «γάμο συμφέροντος» μεταξύ της Άνγκελα Μέρκελ και του πρωθυπουργού της Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον, που, όπως επισημαίνεται στο κείμενο θέλει μια Ευρώπη «α λα καρτ».
Η στροφή της Γαλλίας δεν είναι φυσικά άσχετη με την οικονομική κατάσταση στη χώρα. Στοιχεία που δημοσιεύτηκαν την περασμένη εβδομάδα, αποκαλύπτουν ότι η ανεργία στη Γαλλία έφτασε σε επίπεδο-ρεκόρ, καταγράφοντας πάνω από 3,2 εκατομμύρια ανθρώπους που αναζητούν εργασία, την ώρα που ο Φρανσουά Ολάντ έχει δεσμευτεί να μειώσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού της Γαλλίας κάτω από το 3% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους, αν και ο στόχος αυτός είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα επιτευχθεί.
Η παρέμβαση του Χαμόν, έρχεται μία εβδομάδα μετά την δημοσιοποίηση κριτικής που καθιστά διαβλητή τη μεθοδολογία της έρευνας του 2010, δύο οικονομολόγων, των Κένεθ Ρόγκοφ και Κάρμεν Ράινχαρτ και που υποστηρίζει ότι τα υψηλά επίπεδα του δημοσίου χρέους μπορούν να οδηγήσουν σε απότομη πτώση της οικονομικής ανάπτυξης.
Ο Φρανσουά Ολάντ προς το παρόν εμφανίζεται από τη μια μεριά να μην απορρίπτει τις επικρίσεις της πολιτικής Μέρκελ στη χώρα του, καθώς κύκλοι της γαλλικής προεδρίας κάνουν λόγο για κριτική που «επί της ουσίας μιλάει για ανάπτυξη, ανάκαμψη στην Ευρώπη και αλληλεγγύη», από την άλλη όμως δεν την υιοθετεί και σε ηγετικό επίπεδο, τονίζοντας ότι οι επικρίσεις «εκφράζουν το σοσιαλιστικό κόμμα και όχι τη γαλλική ηγεσία».
