Η Κύπρος δέχθηκε επίθεση για άλλη μια φορά και υπεύθυνος για αυτήν είναι, όπως και το 1974, ο ίδιος ο ελληνισμός
Ποικίλες δυνατότητες καταστροφής είναι οι μόνες πιθανές διέξοδοι για την Κύπρο, είτε αυτές είναι τα plan A, plan B και όποιο άλλο plan που απεργάζονται τρόικα και κυβέρνηση της Κύπρου, είτε είναι κάποιο σχέδιο σωτηρίας από τη «μεγάλη χώρα του βορρά», είτε είναι ο δρόμος της χρεοκοπίας, της εξόδου από το ευρώ και της απομόνωσης σε έναν κόσμο που δεν υφίσταται πλέον, των πάλαι ποτέ Αδέσμευτων κρατών, επιφανές μέλος του οποίου υπήρξε το νησί ανεμίζοντας την σημαία της ανεξαρτησίας του.
Και όταν το μόνο που υπάρχει είναι δυνατότητες καταστροφής τότε σημαίνει ότι διεξάγεται πόλεμος, και η Κύπρος δέχθηκε επίθεση: Όχι με όπλα. Αρκούσε μια μικρή ανακοίνωση του eurogroup για το κούρεμα στις καταθέσεις για να προκαλέσει όσα δεν θα μπορούσαν να προκαλέσουν μαζί πύραυλοι, κανόνια, αεροπλάνα, πλοία και στρατός, μια απίστευτη δύναμη πυρός μέσα σε λίγες γραμμές κειμένου.
Ο ένας εκ των βασικών πυλώνων της οικονομίας της Κύπρου, ο χρηματοπιστωτικός, δέχθηκε το καταστροφικό χτύπημα της τρόικας πριν μία εβδομάδα και δεν πρόκειται ποτέ να ξαναγίνει αυτό που ήταν πριν. Οι συνέπειες του χτυπήματος ήδη είναι ορατές διά γυμνού οφθαλμού και θα γίνουν ακόμα πιο έντονες το αμέσως επόμενο διάστημα.
Όπως και στην προηγούμενη επίθεση που δέχθηκε η Κύπρος, το 1974 από την τουρκική εισβολή, έτσι και τώρα η αφορμή, ή η αιτία, της έξωθεν επιβολής ήρθε εκ των ενόντων. Το 1974 με το πραξικόπημα κατά του Μακάριου και την επιβολή από την Αθήνα μιας γελοίας στρατιωτικής δικτατορίας, τώρα, στη σύγχρονη εποχή, από το μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης που επέλεξαν(;) οι κυβερνώντες το νησί μετά την διχοτόμησή του.
Τα μοιραία «λάθη» μοιάζουν να ακολουθούν τον ελληνισμό τόσο πολύ, που ο γλωσσολόγος του μέλλοντος ίσως κάποια στιγμή τις κατατάξει ως έννοιες ταυτόσημες.
Οι συνέπειες του 1974 δεν επουλώθηκαν ποτέ.
