Δεν είναι ρατσιστικός ο λόγος της Δημουλά, είναι απλώς φοβισμένος. Ποικίλες αντιδράσεις προκάλεσε η τοποθέτηση της ποιήτριας Κικής Δημουλά για τους μετανάστες, σε συγκέντρωση-συζήτηση που διοργάνωσαν οι Atenistas για την Κυψέλη.
Η ποιήτρια στην ομιλία της αναφέρθηκε στην Κυψέλη, ως τη γειτονιά που μεγάλωσε και έζησε και στις διαφορές των παλιών χρόνων με το τώρα και τόνισε ότι έχουν αυξηθεί οι κίνδυνοι λόγω της φτώχειας των μεταναστών που βρίσκονται εκεί, φέρνοντας ως παράδειγμα τις δύο κλοπές που υπέστη η αδελφή της, ξεκαθαρίζοντας όμως παράλληλα: «Δεν θέλω να πω ότι οι ξένοι της Κυψέλης είναι και ληστές».
Αμέσως μετά η Κική Δημουλά μίλησε για την πλατεία της Κυψέλης, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Πάντως εάν πάει κανείς στην πλατεία της Κυψέλης, δεν έχει χώρο να πατήσει. Στα δε παγκάκια κάθονται άνθρωποι ξένοι - πολύ φυσικό βέβαια πώς να περάσουν την ώρα τους - και παίζουν κάτι δικά τους χαρτιά και με χαρτάκια γεμίζει ο τόπος. Βεβαίως οι Κυψελιώτες έχουν εκτοπιστεί, αυτό είναι μια πραγματικότητα, βεβαίως τους αγαπάμε τους ξένους αφού φύγαν από εκεί για έλθουν και να ζήσουν να δουλέψουν αλλά κάπως πρέπει να μοιραστούν οι χώροι».
Και η ποιήτρια προσέθεσε, ώστε να μην πέσει σκιά ρατσιστικής υποψίας στα λεγόμενά της: «Εγώ συνήθισα με τους ξένους, να ξυπνώ και να τους βλέπω. Έχω συναντήσει πολλούς μαύρους με καρότσια του σούπερ μάρκετ… έχει όμως κι έναν μόδιστρο πακιστανό η γειτονιά μου που δεν τον φτάνει κανείς στο διόρθωμα, Φαέθοντος βρίσκεται… και ανδρικά και γυναικεία».
Φυσικά, η Κική Δημουλά δεν περιγράφει μία κατάσταση που δεν γνωρίζουμε. Είναι κανόνας η παραβατικότητα να ανθεί στα πιο φτωχά στρώματα του πληθυσμού, θα ήταν παράξενο να μην ανθεί και ανάμεσα στους μετανάστες.
Όμως, εκείνο που ξενίζει στη μαρτυρία της είναι η αναφορά στη «συνήθεια της θέας των ξένων», του «διαφορετικού». Σαν να πρόκειται για μια αναγκαστική επιλογή.
Φυσικά, είναι δικαίωμα του καθενός σε ποιο περιβάλλον θέλει να ζει, όμως η Κική Δημουλά πρέπει να γνωρίζει ότι αν για αυτήν η επιλογή είναι αναγκαστική, τότε υπάρχουν κάποιοι αυτόκλητοι που «καθαρίζουν» για τους πιο ευαίσθητους, όπως η ποιήτρια, και οι χώροι αποδίδονται ξανά σε ελληνικά… πόδια.
Δεν είναι ρατσιστικός ο λόγος της Δημουλά. Είναι απλώς φοβισμένος, όπως πολλών συμπατριωτών μας, και αυτός είναι ο φόβος που εκμεταλλεύονται οι «κυψέλες» που παράγουν τον ναζισμό.
