Το Κολοσσαίο της πολιτικής και Ψευτοδιλήμματα στην αρένα

to-kolossaio-tis-politikis-kai-pseftodilimmata-stin-arena

Το Κολοσσαίο της πολιτικής και Ψευτοδιλήμματα στην αρένα του λαϊκισμού και του «υπεύθυνου» πολιτικού λόγου.

Στο Κολοσσαίο οι αυτοκράτορες της Ρώμης διοργάνωναν αγώνες προς τέρψιν των θεατών, με δωρεάν είσοδο. Σκοπός τους: η αύξηση της δημοτικότητάς τους.

Εκείνο τον λαϊκισμό των χρόνων της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ήρθε, στον ίδιο τόπο, να συναντήσει, αιώνες μετά, η ορμητική άνοδος του Μπέπε Γκρίλο και του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, που ταυτίζεται, στις αναλύσεις που γίνονται αυτές τις ημέρες, με την παρατήρησή του ως ενός φαινομένου της κρίσης, της άνοδου του «εύκολου» λόγου, των ανέξοδων υποσχέσεων, του λαϊκισμού.

Εύκολα ο λαϊκιστικός λόγος γίνεται διακριτός, όμως στην αντίπερα όχθη, αυτή του «υπεύθυνου» πολιτικού λόγου τι γίνεται και πόσο σοβαρός και υπεύθυνος είναι τελικά;

Με τη σημαία του «υπεύθυνου» πολιτικού λόγου εκλέχθηκε η Άνγκελα Μέρκελ στην Γερμανία, ο Νικόλα Σαρκοζί πριν και ο Φρανσουά Ολάντ τώρα στην Γαλλία, ο Μαριάνο Ραχόι στην Ισπανία, ο Αντώνης Σαμαράς στην Ελλάδα ή «ορίσθηκαν» πρωθυπουργοί, ο Μάριο Μόντι στην Ιταλία και ο Λουκάς Παπαδήμος στην Ελλάδα πριν την τρικομματική συγκυβέρνηση.

Όλοι αυτοί οι εκπρόσωποι του «υπεύθυνου» πολιτικού λόγου, ως ηγέτες της ευρωζώνης, διαχειρίστηκαν την πολιτικά και οικονομικά «αντανακλαστικά» της Ε.Ε. καθ' όλη την διάρκεια της κρίσης, με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα.

Το γεγονός αυτό φυσικά δεν εξαγνίζει τους πάσης φύσεως λαϊκιστές, όμως, είναι αποκαλυπτικό πρώτον, για την ουσιαστική ανυπαρξία σοβαρού πολιτικού λόγου στις γραμμές των πάσης φύσεως εκπροσώπων του «υπεύθυνου» πολιτικού λόγου, και δεύτερον για την αυθαίρετη τέτοια βάπτισή τους από αναλυτές που ταυτίζουν τον «υπεύθυνο» πολιτικό λόγο με συγκεκριμένες επιλογές διαχείρισης του συστήματος, ρίχνοντας στον… κάδο του λαϊκισμού κάθε άλλη εναλλακτική λύση.

Αν μη τι άλλο, όπως αποδεικνύεται, ο λεγόμενος «υπεύθυνος» λόγος δεν είναι και τόσο «σοβαρός», όσο τουλάχιστον θέλουν να μας δείχνουν ότι είναι και συνάμα ότι μπορεί ο λαϊκισμός να είναι επικίνδυνος, αλλά άλλο τόσο επικίνδυνος μπορεί να είναι και ο σοβαρός λόγος.

Γιατί τελικά και ο «υπεύθυνος» πολιτικός λόγος είναι κι αυτός ένας λαϊκισμός, που χαϊδεύει με το δικό του τρόπο τα αυτιά των ψηφοφόρων, που μοναδικός του στόχος είναι η ψήφος των πολιτών.