Αποφάσεις που επιβάλλονται με το «έτσι θέλω» δεν μπορούν και δεν πρέπει να γίνονται αποδεκτές.
Το ηχηρό «όχι» του κυπριακού κοινοβουλίου στην απόφαση του eurogroup για κούρεμα των καταθέσεων στο νησί έχει μερικές ενδιαφέρουσες όψεις.
Δείχνει ότι τα περιθώρια διαπραγμάτευσης των κρατών που βρίσκονται σε δυσχερή οικονομική θέση δεν είναι τόσο μικρά, όσο τουλάχιστον μας εμπαίζουν οι κυβερνώντες την Ελλάδα εδώ και τρία χρόνια.
Μια τέτοια στάση δεν είναι στενά οικονομίστικη, αλλά η ηθική της διάσταση είναι πιο σημαντική: Αποφάσεις που επιβάλλονται με το «έτσι θέλω» δεν μπορούν και δεν πρέπει να γίνονται αποδεκτές.
Ωστόσο, ο χρηματοπιστωτικός τομέας της Κύπρου είναι πλήρως ενταγμένος σε ρόλο «πλυντηρίου» μαύρου χρήματος που προέρχεται από ρωσικές εγκληματικές δραστηριότητες. Μια διάσωση της οικονομίας της Κύπρου δεν μπορεί να γίνει με χρήματα ευρωπαίων φορολογούμενων και από αυτά να ωφελείται το μαύρο ρωσικό χρήμα. Βέβαια, και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες γίνεται ξέπλυμα μαύρου χρήματος αλλά αυτές δεν ζήτησαν κάποια βοήθεια.
Επί της ουσίας το κόστος του μέτρου είναι σχετικά μικρό, ειδικά αν αναλογιστούμε τα αντίστοιχα μέτρα στην Ελλάδα, όπως για παράδειγμα το «χαράτσι» στα ακίνητα. Δεν μπορεί να γίνει οικονομική εξυγίανση χωρίς κανένα κόστος.
Όμως, εκείνο που διακυβεύεται δεν είναι ένα μικρό ποσό από τις καταθέσεις στις κυπριακές τράπεζες, αλλά το ίδιο το αναπτυξιακό μοντέλο της Κύπρου, που μετά την διχοτόμηση του νησιού στηρίζεται αποκλειστικά στον χρηματοπιστωτικό τομέα και τον τουρισμό.
Δηλαδή μία ανάπτυξη - φούσκα, που ακόμα κι αν η Κύπρος βρει τους πόρους να χρηματοδοτήσει την δική της συμμετοχή στο σχέδιο διάσωσης και η επόμενη ημέρα δεν είναι αυτή της χρεοκοπίας, ακόμα και τότε η φούσκα θα συνεχίζεται και μοιραία η στιγμή που θα σπάσει κάποτε θα έρθει, είτε σύντομα, είτε αργότερα.
Μόνο μια προοπτική διαφορετικής, υγιούς ανάπτυξης είναι η διέξοδος για την Κύπρο. Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει μέσα σε μία ημέρα, όπως απαιτεί η ΕΕ. Χρειάζεται σχέδιο και αλληλεγγύη, και από αυτά τίποτα δεν διαθέτει η ευρωζώνη και είναι απίθανο να σκέφτονται με τέτοιο τρόπο οι ηγέτες της Ρωσίας στην οποία σπεύδει για βοήθεια η Κύπρος.
