Πέρασε πολύ καιρός από το τραγικό φινάλε του βασιλιά της ποπ, ο καπνός της φωτιάς που προκάλεσε η είδηση του θανάτου του έχει κοπάσει για τα καλά..Τα αφιερώματα, οι ταινίες, τα documentaries για την πολυτάραχη ζωή του υπήρξαν πολλά …Τελικά, τι έχουμε να θυμόμαστε από μια μορφή που κατέκτησε τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο, αγαπήθηκε σε βαθμό παράνοιας από εκατομμύρια ανθρώπους και αυτοκαταστράφηκε στην μάταιη προσπάθεια του να βρει την εσωτερική του ισορροπία;
Μια ισορροπία που έδειξε σε όλη την υφήλιο με τις εκπληκτικές και άριστα εκτελεσμένες χορευτικές του κινήσεις, μα ποτέ δε κατάφερε να την προσφέρει απλόχερα στον εσωτερικό του κόσμο. Ο Michael Jackson , κακοποιήθηκε από τον πατέρα του στα παιδικά του χρόνια. Η τεράστια επιτυχία που είχε από παιδί δεν μπορούσε να επισκιάσει τη βία που είχε δεχτεί. Ήρθε η στιγμή , που το μοναδικό του ταλέντο, τον έβαλε στη λεωφόρο της δόξας. Του έδωσε φτερά, του έκρυψε τα πολλά μπαλώματα που είχε η ζωή του από πολύ νωρίς.
Σε πολύ νεαρή ηλικία, ο Michael και τα αδέρφια του έγιναν παγκοσμίως γνωστοί , αλλά ο μικρός Michael ήταν το πραγματικό αστέρι. Ο συνδυασμός των πρώιμων παιδικών τραυμάτων και της αναπάντεχης φήμης ήταν μια εσωτερική ψυχολογική βόμβα που είχε πολλές πιθανότητες να εκραγεί κάποια στιγμή. Ο Michael Jackson ποτέ δεν είχε την ευκαιρία να ανακαλύψει ποιος πραγματικά ήταν. Στα πρώτα του βήματα ήταν ήδη star, στην εφηβεία του έτοιμος να κατακτήσει τον κόσμο, και αργότερα ο απόλυτος performer, ο showman που ότι έκανε , όπου εμφανιζόταν, γινόταν πρώτη είδηση.
Ποιος ήταν όμως πραγματικά; Ήταν η πιο δημόσια και η πιο ιδιωτική φιγούρα του περασμένου μισού αιώνα, ένας άνθρωπος που όλοι ήξεραν για αυτόν αλλά τι πραγματικά ήταν, μόνο πολύ λίγοι. Ήταν εκεί πάντα, και ουσιαστικά δεν ήταν, και τώρα έχει πραγματικά φύγει…
Η ματαιοδοξία του να αλλάξει το χρώμα του δέρματος του, οι συνεχόμενες πλαστικές εγχειρήσεις που αλλοίωσαν τα χαρακτηριστικά του , τη δυναμική του , και φανέρωσαν έναν χαρακτήρα ανικανοποίητο, βαθιά τραυματισμένο από μια πλασματική εικόνα που μόνο εκείνος έβλεπε. Το να έχεις τα πάντα σ’αυτόν τον κόσμο δεν ήταν αρκετό για τον Michael. Οι εμφανίσεις του για λίγα μόνο δευτερόλεπτα σε δημόσια θέα είχαν μετατραπεί από τις επευφημίες των θαυμαστών του ,σε μεγάλα ερωτηματικά για το πως είναι, πόσο έχει παραμορφωθεί, πόσο η εικόνα του θα έχει χαλάσει, πόσο το λάθος θα έχει μεγαλώσει..
Ο βασιλιάς γκρέμιζε μόνος του το παλάτι. Αρνήθηκε τη φύση του ,που με αυτήν έγινε αυτό που εκατομμύρια κόσμος λάτρευε. Ένα σεμινάριο αυτοκαταστροφής , μια ισοπεδωτική νίκη της ματαιοδοξίας του φαίνεσθαι ,απέναντι στην ακεραιότητα του είναι.
Οι εικόνες του με τα μαύρα Rayban και τη μάσκα στο υπόλοιπο πρόσωπο του ,τη στιγμή που φυγαδευόταν για να μην τον πλησιάσει ο οποιοσδήποτε και του αποφέρει συνέπειες στην υγεία του ,ήταν ο χορός της τραγωδίας. Μια τραγωδία που προκαλεί τη μεγάλη μελαγχολία απέναντι στον καλλιτέχνη που άλλαξε τον κόσμο του θεάματος. Στον άνθρωπο που χόρεψε με τέτοιο τρόπο και πάθος όσο κανένας , στον μοναδικό ποπ ερμηνευτή που τα τραγούδια του πέρασαν στην αιωνιότητα. Γιατί το beat it και το Smooth Criminal δεν θα το βαρεθώ ποτέ.Ούτε εγώ , ούτε εσύ, ούτε κανένας. Έδωσε style και διαχρονικότητα στο ρυθμό ,σε τέτοιο βαθμό που το κρίμα είναι αντάξιο των μουσικών επιτευγμάτων του…
Μπορεί ποτέ να μη μάθουμε γιατί ό,τι όμορφο κατάφερε ,το μετέτρεψε σε τερατουργήμα.. Μπορεί όλα τα ανεξήγητα πράγματα που έκανε,όπως να κρατήσει το μωρό του στο κενό από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου του, να μην βρουν ποτέ την αιτία τους … Μπορεί τελικά εδώ να κρύβεται η πραγματική τραγωδία..
..Πολλοί άνθρωποι τον αγάπησαν, αλλά φαίνεται ότι δε βρέθηκε ούτε ένας ικανός να δει τις ψυχολογικές πληγές του και να τον βοηθήσει στη θεραπεία των παιδικών του τραυμάτων.
Αν υπήρχε έστω και ένας στη ζωή του ξέροντας το παρελθόν του και έχοντας το κουράγιο και τη σοφία να του δώσει ένα στήριγμα ,ίσως η ζωή του να είχε σωθεί… Δυστυχώς ο θρόνος έπιασε αράχνες , και κανένας δε θα μπορέσει να τις απομακρύνει..
Ήταν εκεί, και δεν ήταν , και τώρα έχει πραγματικά φύγει…
