Στο παρόν άρθρο θα δούμε αναλυτικά τις πωλήσεις υπολογιστών (φορητών και µη) για την ελληνική αγορά κατά το τρίτο τρίµηνο του 2019. Δεν χρειάζεται να ρίξει κανείς δεύτερη µατιά για nνα αντιληφθεί την εξαιρετικά σηµαντική αλλαγή που έχει επέλθει. Αναφέροµαι στην αγορά των notebooks, όπου η Acer βρίσκεται πλέον στην τέταρτη θέση, βλέποντας όσους είχε αφήσει πίσω της να την προσπερνούν µε άνεση. HP, Toshiba και Fujitsu Siemens πραγµατοποίησαν ένα εξαιρετικό τρίµηνο φέρνοντας τα πάνω κάτω, ενώ και η Sony αποτελεί πλέον πλήρως υπολογίσιµη απειλή τερµατίζοντας στην πέµπτη θέση µε µερίδιο αγοράς 8,1%.
Πριν από µερικούς µήνες η κατάσταση ήταν εντελώς διαφορετική. Η ανερχόµενη Acer είχε καταφέρει να προσπεράσει την παντοδύναµη ΗΡ πραγµατοποιώντας ένα εκπληκτικό ράλι αρκετών ετών και σπάζοντας το ένα µετά το άλλο όλα τα ρεκόρ. Δεν γνωρίζω κατά πόσο επαναπαύτηκε στις δάφνες της και είµαι βέβαιος ότι καµία διοίκηση, τοπική ή διεθνής δεν το είδε έτσι.
Υπάρχει, όµως, κάτι µε τις πρώτες θέσεις, γενικά, που υποσυνείδητα επηρεάζει πάντα τους πρωτοπόρους. Κάτι η κούραση του να κατακτήσουν την κορυφή, κάτι η ανάγκη να χαρούν την επιτυχία τους, κάτι η µείωση της πίεσης, και η επερχόµενη χαλάρωση είναι σχεδόν αναγκαία. Είµαι βέβαιος ότι οι εκπρόσωποι των κατασκευαστών θα διαφωνήσουν µε µία τόσο απλοϊκή προσέγγιση, αλλά παράλληλα είµαι πεπεισµένος ότι θα έχουν άδικο! Το ίδιο συνέβη και µε την ΗΡ πριν από µερικά χρόνια (όταν, τελικά, έχασε την πρωτιά από την Acer), ενώ το ίδιο έχει συµβεί σε χίλιες δυο παραλλαγές σε άλλες αγορές. Θέλετε παραδείγµατα;
- Η Sony έχασε την πρωτιά στις τηλεοράσεις, κάτι που φαινόταν αδύνατον πριν από µερικά χρόνια.
- Η Apple µονοπώλησε (µε το iPod) την αγορά που κάποτε δηµιούργησε εκ του µηδενός η Sony, καθιερώνοντας τον όρο “walkman” ως τύπο συσκευής και όχι απλώς ως προϊόν.
- H Dell πέρασε σε πωλήσεις την HP, µόνο για να ξαναχάσει αυτήν την πρωτιά αργότερα.
- Η Πουλιάδης (για να ξαναγυρίσουµε στα δικά µας) µεσουρανούσε πριν από λίγα µόλις χρόνια για να εξαφανιστεί µέσα σε λίγους µήνες.
Όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, η λίστα µε τα παραδείγµατα µπορεί να συνεχιστεί σχεδόν επ’ άπειρον. Ποιο, λοιπόν, είναι το ηθικό δίδαγµα της όλης υπόθεσης; Ότι η κορυφή κατακτιέται µεν δύσκολα, αλλά πολύ πιο δύσκολα κατοικείται. Τι σηµαίνει αυτό στην πράξη πέρα από τα νούµερα και τα ποσοστά; Ότι τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδοµένο στην αγορά µας, κανείς δεν πρέπει να κοιτάζει αφ’ υψηλού συνεργάτες, προµηθευτές, διανοµείς και συµµάχους και όλοι πρέπει να είµαστε προσγειωµένοι στην πραγµατικότητα.
Είναι γνωστό ότι η ιστορία επαναλαµβάνεται, ενίοτε δε και ως φάρσα. Απλώς αυτή η επανάληψη είναι τόσο συχνή σε τούτη την αγορά και οι φάρσες τόσο επικίνδυνες, που όλοι πρέπει να προσέχουµε. Ίσως, τελικά, να µην έχει σηµασία αυτή καθεαυτή η κορυφή, αλλά ο τρόπος µε τον οποίο την επιτυγχάνει κανείς, αλλά και µία... λεπτοµέρεια που συνήθως µας διαφεύγει. Ονοµάζεται bottom line και είναι αυτό χάρη στο οποίο ζούµε.
