Η αναγγελία των μέτρων αυτονόητα δημιούργησε άγχος, προβληματισμό και φόβο για τις εξελίξεις των επομένων ετών. Έχει γίνει σαφές πλέον πως η Ελλάδα εισέρχεται στην δυσκολότερη φάση της μεταπολεμικής της ιστορίας όπου δεν απαιτείται μόνον επιβολή μέτρων αλλά και διαμόρφωση ενός νέου περιβάλλοντος αξιοπιστίας όλων όσων καλούνται να υποστηρίξουν τις αλλαγές και να οδηγήσουν τον λαό μέσα από την στενωπό των δοκιμασιών. Οι ίδιοι πολιτικοί των περασμένων ετών. Οι ίδιοι επιχειρηματίες. Τα ίδια στελέχη οργανισμών, διορισμένοι και μη, βρίσκονται σήμερα στην θέση της αυτοαναίρεσης και διάψευσης των όσων πρέσβευαν κατά το παρελθόν όταν θεωρητικά οδηγούσαν την χώρα στην «στρεβλή» ανάπτυξη της τελευταίας δεκαετίας.
Είναι σαφές πλέον πως ο Πρωθυπουργός αποποιούμενος πολιτικά ιδεολογήματα και θεωρητικές αγκυλώσεις προχώρησε στην επιδίωξη και πέτυχε την διαμόρφωση και ενεργοποίηση για πρώτη φορά μηχανισμών στήριξης όχι μόνον της Ελλάδος, αλλά και των υπολοίπων χωρών της ευρωζώνης. Κάτω δε από αυτό το πρίσμα θα πρέπει να θεωρούμαστε τυχεροί που αποτελούμε στην ουσία το πρώτο «πειραματόζωο» στην αντιμετώπιση παρόμοιων κρίσεων της Ε.Ε.. Τυχεροί που υποχρεωνόμαστε να λάβουμε μέτρα που αν δεν ελαμβάνοντο τώρα θα στοίχιζαν σίγουρα την χρεωκοπία της χώρας την επόμενη διετία με υποθήκευση του μέλλοντος όλων για άγνωστο χρονικό διάστημα.
Παρά τον προβληματισμό μου για το αν οι ίδιοι πολιτικοί και στελέχη παρελθουσών διακυβερνήσεων έχουν την δύναμη, την δυνατότητα και το πολιτικό σθένος να οδηγήσουν την χώρα πέρα από την κρίση, είμαι υποχρεωμένος να δεχθώ πως όσοι σήμερα θα κληθούν να αναλάβουν ρόλους, γνωρίζουν πως εάν δεν εκλείψουν τα «τερτίπια» του παρελθόντος η χώρα δεν έχει μέλλον. Είναι η πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία που επιχειρείται διάσωση χώρας όχι από διεθνή οργανισμό αλλά από ανεξάρτητα κράτη. Ένα τέτοιο ιστορικό γεγονός αυτονόητα δίνει την δυνατότητα ρήξεων και τομών. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα μέτρα, οι τομές, οι διαθρωτικές αλλαγές και οι περικοπές κυρίως στον Δημόσιο τομέα δεν θα οδηγήσουν πουθενά αν δεν μπορέσει να χαλιναγωγηθεί η ορθή λειτουργία της αγοράς. Η ανυπαρξία ανταγωνισμού και η καρτελοποίηση πολλών λειτουργιών και παραγωγικών δομών του ιδιωτικού τομέα κινδυνεύουν να τινάξουν την προσπάθεια στον αέρα.
Η διαφθορά στο Δημόσιο δεν αφορά μόνον το «φακελάκι» ή το «λάδωμα». Αφορά πλέον σε μεγάλο βαθμό την αδυναμία των ελεγκτικών μηχανισμών να επιβάλλουν την δημιουργία συνθηκών υγιούς ανταγωνισμού. Ανάπτυξη δεν σημαίνει μόνον προώθηση παραγωγικών διαδικασιών και μηχανισμών. Σημαίνει απεικόνιση του υγιούς ανταγωνισμού στις τιμές των προϊόντων. Ας μην διαφεύγει της προσοχής μας ότι τα νέα μέτρα με την αύξηση του ΦΠΑ και έμμεσων φόρων, παρά τον εισπρακτικό τους χαρακτήρα, θα προκαλέσουν σημαντική ενίσχυση του πληθωρισμού. Ένα φαινόμενο που αν ενταθεί αναμένεται να τελματώσει την χώρα για μεγάλο διάστημα σε συνθήκες αρνητικής ανάπτυξης και πληθωρισμού. Το να δουλέψει η αγορά όμως προυποθέτει ότι κανείς δεν κάνει τα «στραβά μάτια» σε όσα συμβαίνουν με τις τιμές βασικών αγαθών που πωλούνται τόσο από εγχώριες εταιρίες, όσο και από εταιρίες του εξωτερικού. Κάποιοι κάνουν τα στραβά μάτια όταν το γάλα πωλείται στην Ελλάδα της κρίσης 30% ακριβότερο από την Γερμανία. Κάποιοι έκαναν και κάνουν τα στραβά μάτια όταν τα περισσότερα βασικά προϊόντα έχουν παρόμοιες διαφορές τιμολογήσεων. Το ερώτημα τι έκανε η Επιτροπή Ανταγωνισμού τόσα χρόνια δεν πλανάται άδικα στον αέρα. Ιδικά σήμερα που ο στόχος του αποπληθωρισμού των τιμών έχει την τιμητική του.
Όλοι πλέον αναμένουν τα μέτρα για την ανάπτυξη. Όμως αυτή κάτω από τις παρούσες συνθήκες είναι αδύνατη. Για να ακριβολογώ. Δεν πρέπει ακόμα να γίνουν οι κινήσεις πριν προηγηθούν οι βαθιές τομές στους Δημόσιους Οργανισμούς. Πριν αρχίσουν να φαίνονται τουλάχιστον κάποια δείγματα αποπληθωρισμού. Πριν οριοθετηθεί –επιβληθεί αν θέλετε- η νέα αναπτυξιακή στόχευση της χώρας. Πριν γίνει σαφές πως εκείνοι που θα διαχειρισθούν τα κονδύλια δεν θα ταυτίζονται με τους νοσηρούς διαχειριστές του παρελθόντος που Σε αντίθετη περίπτωση τα κονδύλια θα επιστρέψουν στην άβυσσο του τεράστιου χρέους της χώρας. Το βασικό μέλημα λοιπών όσων προβάλλουν την ανάγκη άμεσων αναπτυξιακών μέτρων πρέπει να είναι η εξυγίανση του ανταγωνισμού και η «αποκαρτελοποίηση» των βασικών παραγωγικών δομών της χώρας. Μόνον τότε θα μπορεί να μιλάμε για την απαρχή της εξυγίανσης. Άλλωστε αυτή είναι η… εύκολη πρώτη προσέγγιση των προβλημάτων.
