Παρά το γεγονός ότι αποτελεί οξύμωρο η ανακοίνωση οποιασδήποτε Κυβερνητικής πολιτικής να γίνεται όχι από τους αρμόδιους Κυβερνητικούς παράγοντες αλλά από τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ, κ. Τόμσεν, το ύψος των εξαγγελλόμενων αποκρατικοποιήσεων εντυπωσίασε. Ιδιωτικοποιήσεις και ΔΕΚΟ σίγουρα οι πρώτες προτεραιότητες που θα πρέπει να προωθηθούν, άσχετα με αντιδράσεις τις Κυβέρνησης περί ορίων στην δυνατότητα παρεμβάσεων – έστω και λεκτικών- της Τρόικα.
Το εγχείρημα λοιπόν δεν παρουσιάζεται σε καμία περίπτωση ως καινοτόμο. Διαχρονικά άλλωστε όλες οι Κυβερνήσεις των τελευταίων ετών ευαγγελιζόντουσαν «λιγότερο κράτος». Καμία όμως δεν τολμούσε να προωθήσει ουσιαστικά κάτι τέτοιο για τον απλούστατο λόγο ότι ούτε η πολιτική βούληση πραγματικά υπήρχε, ούτε βέβαια υπήρχαν οι πολιτικοί φορείς εκείνοι που είχαν τόσο την εμπειρία, όσο και την δύναμη της θέλησης να παράγουν πραγματικά έργο έξω από την διαχρονική μικροπολιτική κουλτούρα που εκτρέφει μέχρι και σήμερα το πολιτικό σύστημα. Μπορεί βέβαια στην θεωρία να μην είναι καινοτόμο. Στην πράξη όμως φαντάζει ακατόρθωτο, καθώς αν αναζητήσουμε εγχώρια Κυβερνητική εμπειρία στη διαχείριση τέτοιων προγραμμάτων, δυστυχώς θα διαπιστώσουμε ότι όλες κατά το παρελθόν ανατέθηκαν σε ξένους συμβούλους ενώ σε αρκετές από αυτές δόθηκε η εντύπωση πως υπήρχαν οσμές σκανδάλων. Ποιος λοιπόν θα συντονίσει το έργο αυτό; Για να ήμαστε δε ποίο ακριβείς θα πρέπει να αναρωτηθούμε ποιο πραγματικά είναι το εξαγγελλόμενο έργο.
Για να αναφέρεται ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ σε αποκρατικοποιήσεις 50 δις σίγουρα έχει λεπτομερή ενημέρωση για την ύπαρξη τέτοιας δυνατότητας. Γιατί λοιπόν δεν έχει κάνει σαφή αναφορά η Κυβέρνηση στον προγραμματισμό αυτό μέχρι σήμερα; Αν πρόκειται δε σύμφωνα με το πρόγραμμα, να εισπράξει 15δις την περίοδο 2011-2012 τότε το μόνο που θα μπορούσε να συμπεράνει ο οποιοσδήποτε αναλυτής είναι ότι απλούστατα χωρίς εξειδικευμένο πρόγραμμα και χωρίς δομές συντονισμού και κατ΄επέκταση στελέχη στον Κρατικό μηχανισμό που να έχουν αντίστοιχη εμπειρία o στόχος αυτός είναι ανέφικτος. Το μόνο που είναι σίγουρο μέχρι σήμερα είναι ότι ο κ. Κυριακός έχει διορισθεί Γ.Γ. ΔΕΚΟ με ότι και αν σημαίνει αυτό. Το άλλο που φαίνεται να προωθείται δε σύμφωνα με δημοσιεύματα είναι ότι ο κ. Κυριακός βρίσκεται –στο πλαίσιο του συντονιστικού του ρόλου-σε αναζήτηση ξένων συμβούλων.
Κανείς όμως δεν φαίνεται να γνωρίζει με βάση ποια εμπειρία η συγκεκριμένη Γενική Γραμματεία του Υπουργείου Οικονομικών θα συμμετάσχει στο έργο πώλησης του Δημοσίου Πλούτου, ενώ ουδείς γνωρίζει ποιες διαδικασίες θα ακολουθηθούν και με βάση ποια μοντέλα θα προσδιορισθεί η αξία των υπό πώληση ακινήτων. Κοινώς τι ρόλο παίζει ή θα παίξει μία απλή μέχρι σήμερα Γενική Γραμματεία που σύμφωνα με τα εξαγγελλόμενα θα αναλάβει την ρευστοποίηση Δημόσιας Περιουσίας. Ειδικά εάν αναλογισθεί κανείς ότι στερείται παντελούς εμπειρίας για το εγχείρημα αυτό.
Εάν χάριν υποθέσεως θεωρήσουμε πως θα προσληφθούν ξένοι σύμβουλοι, χάριν της ίδιας υποθέσεως θα πρέπει να δεχθούμε πως τουλάχιστον στο σκέλος των αποτιμήσεων οι εύλογες αποτιμήσεις θα δοθούν από συμβούλους Ελληνικές εταιρίες. Κρίνεται απαραίτητη λοιπόν η συμμετοχή τους προκειμένου να επιδιωχθεί η βέλτιστη διαδικασία χωρίς οσμές σκανδάλων. Το ύψος του προγράμματος τεράστιο. Οι προκλήσεις ακόμα μεγαλύτερες για τους εμπλεκόμενους. Χωρίς δομές λειτουργίας και σαφείς ελεγκτικούς μηχανισμούς όμως οι πληγές που κινδυνεύει να αφήσει η υλοποίηση ενός τέτοια προγράμματος –επιβαλλόμενου και μη- μπορεί να χρειασθεί πολλές δεκαετίες για να επουλωθούν. Παρά την ορθότητα του μέτρου, χωρίς συντονισμό και εμπειρία πως θα απορροφηθεί το κόστος της κοινωνικής πίεσης και του αισθήματος της αδικίας χιλιάδων νέων απολυμένων που θα προκύψουν εξαιτίας των αποκρατικοποιήσεων και του κλεισίματος πολλών ΔΕΚΟ;
Ως απλός φορολογούμενος πολίτης με προβληματίζει το γεγονός ότι ενώ στην ουσία άλλα μέτρα όπως το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, ή η ηλεκτρονική συνταγογράφηση, το φορολογικό έχουν εξαγγελθεί, κανένα δεν έχει προωθηθεί αποτελεσματικά ή πέραν του πιλοτικού σταδίου. Πως λοιπόν όταν υπάρχει αδυναμία προώθησης μέτρων που συζητούνται εδώ και αρκετό καιρό, θα προωθηθούν χωρίς ζημία για τον φορολογούμενο τα μέτρα εκείνα αποκρατικοποιήσεων που θα οδηγήσουν την χώρα ένα βήμα ποιο κοντά στην εξυγίανση των οικονομικών της; Τι νόημα είχε λοιπόν η δημόσια «ενόχληση» του Πρωθυπουργού δια του Κυβερνητικού Εκπροσώπου για τις δηλώσεις του κ. Τόμσεν, όταν αυτές δεν εξέφραζαν τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από τα μέχρι σήμερα εξαγγελλόμενα ή αναμενόμενα να εξαγγελθούν από την Κυβέρνηση; Μήπως απλά αποτελούν έμμεσο προειδοποίηση προς του Υπουργούς που καθυστερούν ή αδυνατούν να νομοθετήσουν με βάση μικροπολιτικά και όχι μόνον κριτήρια;
