Ίσως ο σημαντικότερος τομέας στον οποίο η κυβέρνηση επιδεικνύει αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην εφαρμογή του προγράμματος δημοσιονομικής εξυγίανσης, είναι οι αποκρατικοποιήσεις. Εδώ και δύο χρόνια, εξαγγέλονται συνεχώς οι ίδιες κι απαράλλαχτες «πρωτοβουλίες» για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας με σκοπό τη μείωση του χρέους της χώρας, αλλά από τα πενήντα δισεκατομμύρια που έχουμε συμφωνήσει να βρούμε μέχρι το 2021, έχουμε αισίως εισπράξει ...400 εκατομμύρια ευρώ, κι αυτά από μία προσυμφωνημένη από το 2008 συναλλαγή με τη Deutsche Telecom, που αφορούσε την παραχώρηση ενός επιπλέον 10% του Ο.Τ.Ε.!
Το τι συμβαίνει και το ταμείον είναι μείον στο συγκεκριμένο ζήτημα (να ήταν και το μόνο...), αγγίζει τη σφαίρα του ανεξήγητου. Η Ελλάδα έχει τρομακτικές δυνατότητες αξιοποίησης του εθνικού της πλούτου, μακράν περισσότερες από οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρωζώνης, όχι επειδή είμαστε μάγκες, αλλά επειδή όλοι οι υπόλοιποι έχουν ως επί το πλείστον ήδη αξιοποιήσει ό,τι είναι δυνατόν για να εισρεύσουν κεφάλαια στα κρατικά τους ταμεία. Και ενώ εμείς αντιμετωπίζουμε το μεγαλύτερο πρόβλημα χρέους από τους λοιπούς εταίρους μας, όταν έρχεται η ώρα να βάλουμε την απαραίτητη υπογραφή μας σε κάποιο σχέδιο αποκρατικοποίησης, ως διά μαγείας κάτι συμβαίνει και το πλάνο παραπέμπεται στας καλένδας. Πάρτε για παράδειγμα την ιστορία με το Ελληνικό και τους Καταριανούς επενδυτές. Τι στο καλό συνέβη και οι άνθρωποι απέσυραν το ενδιαφέρον τους, παραμένει επτασφράγιστο μυστικό, το οποίο μοιράζονται ορισμένοι εκλεκτοί του περιβάλλοντος Παμπούκη. Η στήλη όμως, γνωρίζει θετικά πως το εν λόγω σχέδιο δε ναυάγησε με υπαιτιότητα των υποψηφίων επενδυτών.
Πάμε και παραπέρα, στην ιστορία με την Cosco και το λιμάνι του Πειραιά. Εδώ τα πράγματα είναι ακόμα πιο κραυγαλέα, καθώς ακυρώθηκε μία ήδη προσυμφωνημένη αποκρατικοποίηση, μόνο και μόνο γιατί είχε δρομολογηθεί από την κυβέρνηση Καραμανλή και η αρμόδια υπουργός, Λούκα Κατσέλη, φιλοδοξούσε να την κάνει ... καλύτερη για τα συμφέροντα των τοπικών εργατοπατέρων. Τέτοιες παλινωδίες πλήττουν ανεπανόρθωτα το κύρος της χώρας, καθώς αποδεικνύουν στους ξένους, υποψήφιους επενδυτές, πως υφίσταται πρόβλημα συνέχειας (και συνέπειας) μεταξύ των διάδοχων κυβερνητικών σχημάτων. Με τι σθένος λοιπόν θα έρθουν να επενδύσουν σε μια οικονομία με ασαφές φορολογικό καθεστώς, όπου ο κάθε νέος υπουργός αναιρεί τις πράξεις του προκατόχου του; Και αυτό το πρόβλημα προφανώς, δεν αφορά μόνο στις σχέσεις μας με τους αλλοδαπούς. Δείτε τι έπαθαν οι φορτηγατζήδες και οι ταξιτζήδες, μετά την ανάληψη του χαρτοφυλακίου Ρέππα από το Ραγκούση...
Το συμπέρασμα που βγαίνει από ετούτη εδώ την ανάλυση, είναι πως η κυβέρνηση είτε δεν επιθυμεί πραγματικά να αξιοποιήσει τη δημόσια περιουσία αν ο αγοραστής δεν είναι της αρεσκείας της, είτε απλά είναι ανίκανη να προχωρήσει ένα πρόγραμμα που είναι κεφαλαιώδους σημασίας στην προσπάθειά μας να ξεφύγουμε από το τέλμα. Στο άρθρο μου με τίτλο «Όταν το Αίμα Ρέει στους Δρόμους», περιέγραφα ένα μετριοπαθές χρονοδιάγραμμα, η πιστή εφαρμογή του οποίου θα ήταν από μόνη της ικανή να βελτιώσει θεαματικά την άποψη των αγορών για την αποφασιστικότητα που διακρίνει την κυβέρνηση. Είναι λυπηρό να διαψεύδουν τόσο γρήγορα τις προσδοκίες σου οι έχοντες και κατέχοντες την εξουσία, αρνούμενοι να πράξουν τα αυτονόητα, την ίδια ώρα που νομοθετούν αδιάκριτα βαρύτατα φορολογικά μέτρα που πλήττουν ανεπανόρθωτα τους δυστυχείς εμπλεκόμενους στον ιδιωτικό τομέα, τα μόνιμα θύματα κάθε νέας εισπρακτικής επίθεσης. Πάλι καλά που επιτέλους ψηφίστηκαν και κάποια (ημί)μετρα για τους δημόσιους υπαλλήλους.
Την ίδια ώρα, ένα από τα πρόσωπα της επικαιρότητας, ο Βλάσσης Τσάκας, δείχνει πως τελικά θα ολοκληρώσει την πώληση της Π.Α.Ε. Παναθηναϊκός στον πρίγκηπα Σουλτάν Μπιν Νάσερ Αλ Φαρχάν Αλ Σαούντ. Ένας παντελώς άγνωστος στο ευρύ κοινό τύπος, που λοιδωρήθηκε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης λόγω του ατυχούς παρουσιαστικού του, κατάφερε να πουλήσει σε ένα Άραβα μεγιστάνα φύκια για μεταξωτές κορδέλλες. Γιατί δεν είναι δυνατόν να με πείσει κανείς πως ο εν λόγω επενδυτής θα καταφέρει να αποσβέσει σύντομα, έστω και τα είκοσι εκατομμύρια ευρώ της προκαταβολής που σκοπεύει να δώσει, πόσο μάλλον το συνολικό ποσό των 270 εκατομμύρια που έχει εξαγγείλει πως θα βάλει στο δημοφηλή ποδοσφαιρικό σύλλογο. Ορίστε λοιπόν η λύση για τις πολυθρύλητες αποκρατικοποιήσεις:
Δώστε τις έναντι προμηθειακού αντιτίμου σε διάφορους συμβούλους επιχειρήσεων, για να τις τρέξουν μόνοι τους κατά το δοκούν, μέσω των διαφόρων προσωπικών γνωριμιών που έχουν αναπτύξει ο καθένας τους! Δεδομένου του ότι θα έχουν οι ίδιοι όφελος να καρπωθούν ποσοστό επί του τιμήματος, είναι αδύνατον να προτιμήσουν κάποια λύση που δε θα είναι συμφέρουσα για τα κρατικά ταμεία. (Δυστυχώς για τους κυβερνώντες, αν δοθεί κάποια προμήθεια στους διαμεσολαβητές, είναι προφανές πως δε θα περισσέψει κάποιο δωράκι για τους ίδιους!). Αφού ο Τσάκας πούλησε τον Π.Α.Ο. μέσα σε ένα μήνα, δε μπορεί να πουλήσει το Πρασονήσι σε δύο; Ή τη Δ.Ε.Η. σε τέσσερις; Αστεία πράγματα!
Η ιστορία αυτή, καταδεικνύει και κάτι ακόμα: Η φερεγγυότητα κάποιου δεν έχει την παραμικρή σχέση με την εξωτερική του εμφάνιση ή τις ενδυματολογικές του προτιμήσεις. Είναι απολύτως βέβαιο πως ο Βλάσσης Τσάκας θεωρείται πλέον πιο αξιόπιστος συνομιλητής για τους διάφορους υποψήφιους αλλοδαπούς επενδυτές από τον Παμπούκη με τα φανταχτερά του κοστούμια ή την Κατσέλη με τα ταγιεράκια της. Κι όσο ο εν λόγω Ηρακλειώτης διαμεσολαβητής αποδεικνύεται ικανός να προχωράει τα deals με τα οποία καταπιάνεται, δεν καταλαβαίνω το λόγο να μην αναλάβει ενεργό ρόλο και στο θέμα των αποκρατικοποιήσεων! Στο κάτω – κάτω της γραφής, κάτι καλύτερο μπορεί να καταφέρει από το στρατό των διαφόρων θεωρητικολόγων που συσκέπτονται κάθε τρεις και λίγο, χωρίς το παραμικρό αποτέλεσμα.
Αλλά είπαμε: Αυτή η κυβέρνηση, είτε είναι παντελώς ανίκανη να προχωρήσει στα αυτονόητα, είτε για δικούς της λόγους, δεν επιθυμεί κάτι τέτοιο. Και στη μία περίπτωση και στην άλλη, είναι ανεπαρκής και πρέπει να φύγει...
Υ.Γ. 1: Είναι προφανές πως για να έχουν κάποιο αντίκρυσμα οι αποκρατικοποιήσεις – όταν με το καλό αρχίσουν – θα πρέπει το προϊόν της εκάστοτε πώλησης να κατευθύνεται χωρίς καθυστέρηση στη δευτερογενή αγορά ομολόγων, για την επαναγορά τίτλων. Τοιουτοτρόπως, το ουσιαστικό, χρηματικό κέρδος στο στόχο της απομείωσης του χρέους, θα είναι διπλάσιο.
Υ.Γ. 2: Είναι τουλάχιστον κωμικό να ισχυρίζεται η κυβέρνηση πως θα ιδιωτικοποιήσει μέσα στο 2012 την Αγροτική Τράπεζα και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Έτσι που τα κάνανε σαν τα μούτρα τους, πιο πιθανό είναι να βρουν αγοραστή πουλώντας χιόνι απ’ τον Όλυμπο! Αλλά για το θέμα των κρατικών τραπεζών δεσμεύομαι να τα πούμε εκτενέστερα στο μέλλον.
Υ.Γ. 3: Προ των πυλών βρίσκεται αναπόφευκτα το περιβόητο ‘’κούρεμα’’ στα ομόλογα που κατέχουν τα ασφαλιστικά ταμεία και οι τράπεζες, αφού ο πρωθυπουργός απεδείχθη – ως αναμένετο άλλωστε – παντελώς ανίκανος να προφυλάξει έστω και μία στοιχειώδη άμυνα για την ελληνική οικονομία και δέχθηκε αδιαμαρτύρητα όσα του επέβαλλαν. Προσοχή όμως, μήπως το default μας δεν παραμείνει ...selective!
Υ.Γ. 4: Κι όποιος αφελής πιστεύει πως αυτή είναι η οριστική λύση στο ελληνικό πρόβλημα ή πως αυτή η συμφωνία σημαίνει πως δε θα επιβληθούν και νέα μέτρα, είναι μακριά νυχτωμένος.
Υ.Γ. 5: Από τα ανωτέρω, προκύπτει ότι οποιαδήποτε μακροπρόθεσμη τοποθέτηση στις τραπεζικές μετοχές της Ευρωζώνης, είναι το λιγότερο επικίνδυνη. Ας δούμε τουλάχιστον πρώτα τους όρους των επερχόμενων αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου και τα ξαναλέμε. Αντιθέτως, ο υπόλοιπος ‘’εικοσάρης’’ παραμένει σκανδαλωδώς υποτιμημένος και αποτελεί επενδυτική ευκαιρία.
Υ.Γ. 6: Με πρωτοφανή ζήλο τα Μ.Α.Τ. διεξήγαγαν εξονυχιστικό έλεγχο σε όλα τα οχήματα που αποχωρούσαν το βράδυ του Σαββάτου από το Ολυμπιακό Στάδιο, για να εντοπίσουν το πανώ που έγραφε ‘’πολιτικοί λαμόγια, βουλή των βολεμένων’’. Τελικά το βρήκαν και συνέλαβαν τους υπευθύνους της ανάρτησης αυτού. Ας μου απαντήσει όμως κάποιος υπεύθυνος γιατί δε δείχνουν τον ίδιο ζήλο όταν τα γήπεδα και οι πλατείες μας μετατρέπονται σε ζούγκλες και θρηνούμε θύματα;
Υ.Γ. 7: Θα μου λείψει αφάνταστα ο υπό κατάργηση Σταθμός Ελέγχου Κάπρων, ο οποίος πνέει τα λοίσθια μαζί με κάποιους ακόμα ‘’παλτουδιάρικους’’ οργανισμούς βολέματος ημετέρων που κλείνουν οριστικά. Εσείς δε βάλατε ακόμα τα κλάμματα από την ανεπανόρθωτη απώλεια;
