Τι προέχει, άραγε, για μία κυβέρνηση που αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα ανθρωπιστικής κρίσης, με ανεργία 1,5 εκατομμυρίου ανθρώπων, με εκατοντάδες χιλιάδες κλειστές επιχειρήσεις, με καταχρεωμένες δεκάδες χιλάδες οικογένειες, με χιλιάδες αυτοκτονίες; Προέχει το χρέος προς τους δανειστές ή το χρέος προς τον λαό σου;
Όλοι πλέον γνωρίζουν ή έστω απλώς καταλαβαίνουν τη μεγάλη απάτη με το ελληνικό χρέος και πώς οι Ευρωπαίοι «έδεσαν» την Ελλάδα με τα μνημόνια, δανείζοντας τη με χρήματα τα οποία παίρνουν πίσω ως τόκους. Το γνωρίζουν και οι Έλληνες και οι περισσότεροι ευρωπαίοι πολίτες.
Θα θυμάστε πιστεύω τη διαρροή εγγράφου στο Reuters, που προκάλεσε την οργή του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και μάλιστα λίγες ώρες πριν την πρώτη συνάντησή του με τον Γιάννη Βαρουφάκη, αφού παρουσίαζε το Βερολίνο ως να πρέπει να έχει μία πιο ήπια στάση απέναντι στην Ελλάδα και μάλιστα για πολύ συγκεκριμένους λόγους.
Καταγράφοντας τότε τις αλήθειες και τα ψέματα των Ευρωπαίων για το ελληνικό χρέος, ο αναλυτής και αρθρογράφος, Edward Hadas, δικαίως επέμενε ότι κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων αγνοείται πως, ο μοναδικός τρόπος δίκαιης μέτρησης του χρέους, έγκειται στην καθαρή τρέχουσα αξία (Νet Ρresent Value).
Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, «όσοι γνωρίζουν οικονομικά, κατανοούν πως η μείωση του επιτοκίου των ομολόγων συνεπάγεται τη μείωση της πραγματικής τους αξίας. Όταν οι Ευρωπαίοι ισχυρίζονται πως δεν αποδέχονται καμία μείωση στην αξία των ελληνικών ομολόγων, ένα είναι σίγουρο… πως δεν λένε την αλήθεια! Άλλωστε, ήδη έχουν αποδεχθεί μία σημαντική μείωση της καθαρής τρέχουσας αξίας των ελληνικών ομολόγων. Μάλιστα, φαίνονται αρκετά πρόθυμοι να αποδεχθούν περαιτέρω μείωση…».
Το δεύτερο ψέμα που κατέγραψε ο Hadas έγκειται στην παροχή τεράστιου όγκου δανείων προς την Ελλάδα, τα οποία από το 2010 έως το 2014 ανέρχονται στα 254 δισ. ευρώ. «Όμως, η συντριπτική πλειονότητα των συγκεκριμένων χρημάτων επιστράφηκαν στους πιστωτές ως τόκοι και κεφάλαια προηγούμενων ελληνικών δανείων. Παράλληλα, η υψηλή συνεισφορά των Ευρωπαίων, έγκειται στην επιβεβαίωση της ευρωπαϊκής επιρροής στις ελληνικές πολιτικές», ανέφερε εύγλωτα ο αναλυτής και αρθρογράφος.
Oι εξαγγελίες περί μη «δημοσιονομικής μεταβίβασης» (fiscal transfers), συνιστούν το επόμενο γκρίζο σημείο κατά τον Hadas. «Η Ε.Ε. είναι μία ένωση, όπου το χρήμα μετακινείται από το ένα κράτος στους πολίτες ενός άλλου κράτους. Μία τέτοια μεταφορά πραγματοποιήθηκε και στην Ελλάδα, όταν η ΕΚΤ χρηματοδότησε τις ελληνικές τράπεζες με χαμηλό επιτόκιο. Συμβαίνει και το αντίθετο, όμως, όταν οι Έλληνες επιστήμονες μεταναστεύουν στη Γαλλία, καταβάλλοντας στη γαλλική κυβέρνηση τους φόρους τους».
Κατά τον αναλυτή του Reuters, το εάν η Ελλάδα βγήκε ωφελημένη ή χαμένη από τις ευρωπαϊκές «μεταβιβάσεις» συνιστά ένα ατέρμονο debate. Όμως, η εμμονή στην εθελοτυφλία, σχετικά με τη δημοσιονομική λιτότητα, υπονομεύει την ουσία της Ε.Ε. «Μία Ένωση επιτάσσει και επιζητά τον καταμερισμό των κερδών και των απωλειών. Οι ισχυροί και πλούσιοι, υποτίθεται πως πρέπει να στηρίζουν τους αδύναμους και φτωχούς».
Το τελευταίο ψέμα κατά τον Hadas, είναι ηθικό. «H υπαναχώρηση στην αποπληρωμή του χρέους δεν συνιστά απαραιτήτως μία λαθεμένη επιλογή, όπως συμβαίνει με τους πιστωτές της Ελλάδας. Το ίδιο φυσικά ισχύει και στην περίπτωση της εκπλήρωσης των δανειακών υποχρεώσεων μίας χώρας, εν μέσω βαθιάς ύφεσης».
Μία ακόμα φωνή, που λέει ότι το ελληνικό χρέος είναι πλασματικό και δημιουργήθηκε για να ασκηθεί εξουσία στην Ελλάδα και προφανώς για να δεθεί «χειροπόδαρα» η χώρα με τα δεσμά του μνημονίου, προστέθηκε στις ήδη υπάρχουσες. Οι οποίες διαρκώς πολλαπλασιάζονται, αποτελώντας κυριολεκτικά ''μεγάλο βραχνά'' για τη Γερμανία και όσες χώρες στηρίζουν - προς ίδιον όφελος των κυβερνήσεών τους και όχι αναγκαστικά των λαών τους - πάση θυσία την χωρίς κανένα αναπτυξιακό μέλλον πολιτική της.
Και μεγαλύτερη απόδειξη, για την πλήρη ανυπαρξία αναπτυξιακής πολιτικής, αποτελεί η εσπευσμένη απόφαση Γιούνκερ, να ρίξει στην αγορά 300 δισ. ευρώ.
Φωνάζει από μόνη της η εικόνα της Ευρώπης, η σημερινή και η αυριανή, αλλά προφανώς κάποιοι θέλουν τις άλλες χώρες, τροφοδότη των δικών τους πολιτικών, αγνοώντας επιδεικτικά ότι το γάλα στερεύει και για τους ίδιους τους λαούς τους. Ίσως όταν το κατανοήσουν, να είναι πολύ αργά...
Η ΕΚΤ, σε ευθεία γραμμή με τη Γερμανία, εκβιάζει συστηματικά
Ας δούμε, όμως και τι κάνει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία - υποτίθεται - δεν ασκεί πολιτική. Είναι έτσι πράγματι ή μήπως συμβαίνει ακριβώς το αντίστροφο;
Άσκηση πολιτικής πίεσης είναι σαφώς και η απόφαση της ΕΚΤ να μην δεχθεί από τις 11 Φεβρουαρίου και μετά τα ελληνικά ομόλογα ως ενέχυρα και στη συνέχεια να μην επιτρέπει αύξηση του ορίου του ELA στο ύψος των απαιτούμενων αναγκών και να απαγορεύει την αύξηση του ορίου έκδοσης εντόκων γραμματίων, απαγορεύοντας συγχρόνως και στις ελληνικές τράπεζες, να χρησιμοποιήσουν ρευστότητα από τον ELA, για αγορά εντόκων!
Προσθέστε και τη μη ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα πιστωτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ και τότε απλώνεται μπροστά σας, όλος ο καμβάς των πρωτοφανών εκβιασμών, σε βάρος μίας ισότιμης κατά τα άλλα χώρας - μέλους και των πολιτών της, που... διανοήθηκαν και ψήφισαν μία άλλη, αριστερή κυβέρνηση!
Κι αυτό δεν το λέει πλέον μόνο η ελληνική κυβέρνηση, το λένε διαπρεπείς οικονομολόγοι, πολιτικές προσωπικότητες διεθνούς κύρους, το σημειώνουν αναλυτές μεγάλων ειδησεογραφικώνπρακτορείων (π.χ. Bloomberg) επισημαίνοντας πώς η απόφαση αυτή δεν έχει κανένα πολιτικό, οικονομικό και ηθικό έρεισμα, αλλά συνιστά ωμή άσκηση πολιτικής πίεσης στην κυβέρνηση, επειδή... τόλμησε να φέρει στη Βουλή νομοσχέδιο, για την αντιμετώπιση της τεράστιας ανθρωπιστικής κρίσης, που προκάλεσαν ακριβώς τα αδιέξοδα, τυφλά και καταστροφικά Μνημόνια της λιτότητας.
Και η λυσσαλέα αντίδραση του Σόιμπλε και των δορυφόρων του, έχει γίνει πλέον κατανοητή και γίνεται καθημερινά ολοένα και περισσότερο όχι μόνον από τους Έλληνες πολίτες, αλλά και από εκατομμύρια πολίτες άλλων ευρωπαϊκών και μη χωρών. Λόγω του ότι η ελληνική κυβέρνηση ''ξύπνησε συνειδήσεις'' στην Ευρώπη και τους λαούς της, η ηγεμονεύουσα της Ε.Ε., Γερμανία και οι άκρως συντηρητικοί συνοδοιπόροι της, δεν θέλουν με ΚΑΝΕΝΑΝ ΤΡΟΠΟ, να πετύχει, έστω και ελάχιστα το πολιτικό-κοινωνικό και οικονομικό εγχείρημα της νέας ελληνικής κυβέρνησης και είναι βέβαιο ότι θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν, για να αποτύχει.
Η Ελλάδα, σαφώς χρωστάει. Αλλά, της χρωστάνε κιόλας! Μόνον η Γερμανία, από το (αναγκαστικό) κατοχικό δάνειο και τις αποζημιώσεις των τεράστιων καταστροφών που προκάλεσε, χρωστάει κατ΄ελάχιστον 170 δισ. ευρώ, με άλλες εκτιμήσεις να ανεβάζουν το συνολικό χρέος της προς τη χώρα μας, σε 341 δισ. ευρώ!!!
Τα χρέη της Ελλάδας, δεν τα δημιούργησε βεβαίως ο... ΣΥΡΙΖΑ! Ποιά κόμματα κυβέρνησαν, από το 1974 και μετά, με έμφαση στην τελευταία 20ετία; Δεν είναι δύσκολο να το βρεί ο οιοσδήποτε. Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, οι ομοϊδεάτες των ισχυρών κρατών της Ευρώπης που κυβερνούσαν την ίδια περίοδο, όπως κυβερνούν και σήμερα. Συνεπώς, όπερ έδει δείξαι ή δείξε μου τον φίλο σου, να σου πω ποιός είσαι...
Και αυτή η... φιλία, έφτιαξε τεράστιες περιουσίες, για οικογένειες και εταιρείες, στην Ελάδα, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ισπανία και αλλού, εκτινάσσοντας το ελληνικό χρέος στα ύψη! Εκεί πήγε το 60% και πλέον των δανείων μας και το υπόλοιπο πήγε για αποπληρωμή τόκων, αλλά και σε μίζες εκατοντάδων εκατ. ευρώ.
Να, λοιπόν, γιατί θα πρέπει ο καθένας μας και η κυβέρνηση πρώτη - πρώτη, να προτάσσει το χρέος προς τον λαό του και μετά το όποιο χρέος προς τους δανειστές του, όποιοι και αν είναι αυτοί. Δεν νομίζω ότι υπάρχει πιο ξεκάθαρο πρόταγμα σήμερα από αυτό, από όποια σκοπιά ή υπολογισμό καθε είδους και αν το δείς!
